In de kerk wordt het ons keer op keer, week na week, ingeprent: wij moeten op God vertrouwen. En van daar uit vertrouwen wij elkaar ook.
Tenminste, zo zou zou dat moeten zijn.
Maar zo simpel ligt dat niet.
In heel het Neêrlandse kerkelijke leven komt men het tegen: men wantrouwt kerkelijke vergaderingen.
Als er moeilijkheden zijn in een bepaalde kerk, zijn er velen die daarvoor oplossingen proberen te zoeken. Het kan zomaar voorkomen dat vanwege één bepaalde situatie dertig, vijfendertig ambtsdragers en hulpverleners actief zijn.
Een natuurlijke reactie zou dan zijn: als er zoveel wijsheid vergaderd is, dan zijn de beslissingen de Here vast en zeker welgevallig; de besluiten zijn alleszins verantwoord.
Het komt mij voor dat vandaag de dag nogal wat kerkelijk gedrag voortkomt uit wantrouwen. Uit achterdocht, zo u wilt. Het startpunt lijkt te liggen bij de gedachte:
* kerkenraad en classis hebben het vast niet helemaal goed gedaan
* er is vast weer wat mis gegaan.
Nu moeten we dat laatste zeker niet uitsluiten. Mensen zijn zondig, en derhalve kleinzielig of kortzichtig.
Toch is dat startpunt, wat mij betreft, teleurstellend. Van kerkmensen zou men anders mogen verwachten. Als dat het beginpunt is, wordt het in de kerk gaandeweg onleefbaarder.
Waar eindigt dit alles?
Wanneer wij het bovenstaande overdenken, mogen we rust en troost zoeken in Gods Woord.
Gereformeerden mogen zich realiseren wat er in Lucas 12 staat: “Wees niet bevreesd, kleine kudde, want het heeft uw Vader behaagd u het Koninkrijk te geven”[1].
Die tekst staat in een perikoop waarin we gemaand worden om ons niet bezorgd te maken over ons leven. We hoeven ons geen zorgen te maken over eten, drinken, of kleding. Zoek eerst Zijn koninkrijk.
Bezorgdheid mag dus nooit een overheersende factor worden. Ook niet als het gaat over het handelen van kerkelijke vergaderingen. Laten we ervoor oppassen ons meteen op te winden als er ergens een komma verkeerd staat.
Niet alles is principieel.
En de ideale kerk bestaat niet.
In Lucas 12 staat nog meer.
Ik citeer: “Want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn. Laten uw lendenen omgord zijn en de lampen brandend. En u, wees gelijk aan mensen die op hun heer wachten, wanneer hij terugkomt van de bruiloft, om hem, als hij komt en klopt, meteen open te doen. Zalig zijn die slaven die de heer bij zijn komst wakend zal vinden”[2].
Als u het mij vraagt, krijgen we in de voorgaande alinea een aanwijzing over onze focus.
Waar moeten we onze aandacht bij hebben?
Antwoord: bij onze verwachting. Wij verwachten de Here Jezus Christus, onze Heiland, terug op de wolken. Naar Hem gaat, als het goed is, ons verlangen uit!
Ons hart is open om Zijn ontvangst voor te bereiden.
De activiteiten die we in de kerk ontwikkelen, passen, mogen wij hopen, bij Zijn terugkomst. Altijd weer is de vraag:
* past onze ergernis bij de eer van de Heer?
of ook:
* past onze achterdocht bij de glorie van God?
We zouden kunnen zeggen dat het Woord in Lucas 12 gericht is op mensen die door God uitverkoren zijn.
Maar daarbij moeten wij ons terdege realiseren dat Gods Woord heel de kerk oproept tot geloof en volharding in dat geloof. Heel de kerk moet in Christus blijven.
Het gaat daarom niet zozeer om alle moeilijke dingen die op aarde gebeuren. Welnee! De kerk heeft tot taak mensen bij Christus te brengen. Daar moeten wij met z’n allen naar toe. En wij dienen elkaar mee te nemen.
Het kernpunt is: we moeten ons richten op het vaderland waar ook onze schat is; op de hemel dus. Trouwens, Christus heeft in Lucas 10 al gezegd: “Verblijd u echter niet daarover dat de geesten aan u onderworpen zijn, maar verblijd u erover dat uw namen opgeschreven zijn in de hemel”[3].
Laten we ons richten op onze christelijke roeping!
Daarbij mogen wij, als u het mij vraagt, een wijs woord van de Spreukenleraar niet vergeten:
“Er is soms een weg die iemand recht schijnt,
maar het einde ervan zijn wegen van de dood”[4].
Laten wij onszelf met regelmaat beproeven, en bezien of wij met de goede dingen bezig zijn.
Noten:
[1] Lucas 12:32.
[2] Lucas 12:34-37 a.
[3] Lucas 10:20.
[4] Spreuken 14:12.