“De HEERE in de hoogte is machtiger
dan het bruisen van machtige wateren,
de machtige golven van de zee.
Uw getuigenissen zijn zeer betrouwbaar;
de heiligheid is een sieraad voor Uw huis, HEERE,
tot in lengte van dagen”.
Hierboven staan woorden uit Psalm 93.
En laten we er maar niet omheen draaien: wij kunnen ons vandaag best iets voorstellen bij het bruisen van machtige wateren! In Nederland hadden we er immers in juli 2021 mee te maken.
Wat een kracht kan water hebben!
In een oogwenk staat een half dorp onder water.
De stroming sleept van alles mee.
Water is in een bepaald opzicht onbetrouwbaar. In een column schrijft iemand: “De zee blijft onbetrouwbaar, ook al denk je er alles over te weten”. En daaronder staat: “Het was een collega die verontwaardigd reageerde op een schattig vakantiekiekje: Linda! Met die opblaasbare bandjes drijven ze zó de zee op als de wind verkeerd staat, joh. Dat wéét je toch zeker wel? Levensgevaarlijk!”[1][2]
Welnu, daarboven staat de glorieuze betrouwbaarheid van God. Het Hebreeuwse woord dat wij met ‘betrouwbaarheid’ weergeven heeft ook een link met: ‘verzorging’ en met ‘bescherming’. Bij de God van hemel en aarde staat het sein voor altijd op veilig. In de kerk is een schuilplaats nooit gevaarlijk.
In Gods hemelse heiligheid worden daverende daadkracht en lankmoedige lieflijkheid op majestueuze wijze gecombineerd. Daarom is het in de kerk prachtig. Daar willen wij naar toe! Die leefomgeving houdt ons hoopvol. De atmosfeer in Zijn woning trekt kerkmensen aan.
In dat opzicht lijken de zee en de kerk op elkaar. Wij ontspannen graag op het strand. In de kerk wordt definitieve rust gevonden, bij de almachtige God namelijk![3]
De God van alle genade beheerst alle wateren van de schepping. Bij de schepping wordt het water naar Gods hand gezet. God leidt Zijn volk door de Rode Zee en de Jordaan heen.
In Mattheüs 14 loopt Petrus, op uitnodiging van Jezus, over het water: “Maar meteen sprak Jezus hen aan en zei: Heb goede moed, Ik ben het; wees niet bevreesd. Petrus antwoordde Hem en zei: Heere, als U het bent, geef mij dan bevel over het water naar U toe te komen. Hij zei: Kom! En Petrus klom uit het schip en liep op het water om bij Jezus te komen”. De Messias zorgt ervoor dat Petrus op het water lopen kan!
In Marcus 4 bestraft de Here Jezus de zee: “En Hij, wakker geworden, bestrafte de wind en zei tegen de zee: Zwijg, wees stil! En de wind ging liggen en er kwam een grote stilte. En Hij zei tegen hen: Waarom bent u zo angstig? Hebt u dan geen geloof? En zij vreesden met grote vrees en zeiden tegen elkaar: Wie is Deze toch, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?”
De hemelse God stuurt het water – ook vandaag![4]
In onze tijd houden natuurbeheer en natuurbehoud heel wat mensen bezig. Dat is mooi. Dat is goed.
Intussen werden wij in de afgelopen jaren uiteraard ook met toenemend natuurgeweld geconfronteerd.
Een rapport van de Autoriteit Financiële Markten “bevat een stortvloed aan veelzeggende cijfers. Vorig jaar werd in Nederland voor bijna 300 miljoen euro aan het klimaat gerelateerde schade geregistreerd, door storm, hagel en andere neerslag. In de hele Europese Unie richtten alleen al overstromingen tot 2012 voor 4 miljard euro schade aan, en dat loopt op tot 23 miljard in 2050. In Nederland zijn die risico’s nog groter dan elders, en die nemen door het veranderende klimaat alleen maar toe. Niet alleen extreme neerslag, ook extreme droogte zal vaker voorkomen. Die kan schade aan dijken veroorzaken en, vanwege inklinkende veen- en kleilagen, ook scheuren in muren. Droogte leidt daarnaast ook tot paalrot in houten funderingen; dat kan bij 800.000 woningen leiden tot verzakking en zelfs instorten, wat 51 miljard euro schade kan opleveren. Nu al wordt veel van deze schade niet gedekt door verzekeraars. Geen enkele verzekeraar vergoedt nog bij verzakking of instorten. Daarnaast maken veel verzekeraars ook onderscheid tussen schade door ‘lokale’ en ‘niet-lokale’ neerslag. Als extreme regen die stroomopwaarts valt in lager gelegen gebieden voor overstromingen zorgt, wordt de schade die daardoor ontstaat vaak niet vergoed. Zulke risico’s zijn redelijkerwijs niet te verzekeren, legt de AFM uit. Het valt nauwelijks te berekenen hoe groot de kans erop is en hoe groot de schade dan zal zijn – en wat dus een eerlijke premie is”.
De ‘extreem weer’-schade is enorm.
De risico’s zijn groot, maar niemand weet hoe groot.
Natuurfenomenen zijn eerst en vooral een demonstratie van Gods macht. Zijn kracht is groot. En soms ontembaar.
Hoe staat het met gelovige broeders en zusters?
Zij schuilen bij hun Heer.
De heilige Here is Iemand van een totaal andere dimensie. Iemand dus die in het geheel niet met de aarde vereenzelvigd kan worden. Maar o wonder: onze God is in de kerk volop actief aanwezig. Hij is het Sieraad van de kerk. De Statenvertaling schrijft erbij: “Te weten, waarmede Gij uwe kinderen heiligt en versiert”. Dus: Gods heiligheid is, om zo te zeggen, de meest magnifieke decoratie in de kerk. Gods heiligheid is de diamant van Gods kinderen. Zijn Heilige Geest woont in de harten van gelovigen!
A.T. Peet-Vreman, lid van de redactie van het Christelijke Gereformeerde blad De Wekker, schreef in maart 2021: “De kerk is niet allereerst een plek voor mij alleen. In de protestantse traditie is de kerk vooral het gebouw waar de gelovigen, als lichaam van Christus, samen bijeen zijn om de gemeenschap met God te zoeken. Daar luisteren ze naar Zijn stem, daar roepen ze Hem aan, daar wordt de lofzang gaande gehouden, daar komen vermoeide zielen tot rust. Daarom is de kerk niet allereerst een huis voor de ziel, maar het huis van de Heere. Daar staat Christus aan het Hoofd van Zijn lichaam, de gemeente. Daar is God de Vader de Gastheer, daar heeft Hij het hoogste Woord, stelt Hij steeds weer Zijn geliefde Zoon aan ons voor en daar vult Hij Zijn bruidsgemeente telkens weer met Zijn Geest. Daarom zingen we met Psalm 93: ‘De heiligheid is voor Uw huis, o Heer, tot sieraad en tot eer!’”.
Waarvan akte![5]
De Koning van de kosmos staat boven het water. In Psalm 93 wordt dat wel duidelijk. Zeeën en meren geeft Hij een plaats. Zolang het Hem goeddunkt, althans. Want in Openbaring 21 blijkt de zee verdwenen: “En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan. En de zee was er niet meer”. En waar loopt het op uit? “Wie overwint, zal alles beërven, en Ik zal voor hem een God zijn en hij zal voor Mij een zoon zijn”.
Kijk, dan is de zee overbodig geworden. Want dan zal God alles in allen wezen![6]
Noten:
[1] In deze alinea citeer ik Psalm 93:4 en 5. En van https://www.gelderlander.nl/binnenland/de-zee-blijft-onbetrouwbaar-ook-al-denk-je-er-alles-over-te-weten~abb67526/ ; geraadpleegd op donderdag 18 november 2021.
[2] Op vrijdag 16 juli 2021 publiceerde ik op deze plaats een artikel naar aanleiding van de overstromingen in de Nederlandse provincie Limburg, Duitsland en België. Te vinden op https://bderoos.wordpress.com/2021/07/16/ .
[3] In deze alinea gebruik ik de onlineversie van de Studiebijbel; commentaar bij Psalm 93.
[4] In deze alinea citeer ik Mattheüs 14:27-29 en Marcus 4:39, 40 en 41.
[5] In deze alinea citeer ik uit: A.T. Peet-Vreman, “Hier weidt mijn ziel met een verwonderd oog”. In: De Wekker, uitgave van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland, vrijdag 19 maart 2021, p. 4 en 5. Citaat van p. 5.
[6] In deze alinea citeer ik achtereenvolgens de verzen 1 en 7 van Openbaring 21.