Gods heiligheid is in geding

De profeet Ezechiël leert ons dat wij ons naar God moeten toekeren. Zijn liefde blijft ongekend groot. En dat ondanks het feit dat de handelwijze van Gods volk soms nog goddelozer is dan die van de heidenvolken!
Ja, ook in onze tijd zijn wij vatbaar voor eigenzinnigheid, voor secularisatie en voor zonde.
Daar toornt de heilige God over.
Wij zullen moeten bedenken dat uitbarstingen van Gods toorn het gevolg zijn van volkszonden die zich jarenlang – soms eeuwenlang! – voor Gods aangezicht hebben opgestapeld.
Jeruzalem wordt verwoest. De eens zo prachtige stad verandert in enorme puinhopen waar alle luister uit verdwenen is. De Here kent voor goddelozen geen genade. Heel seculier Jeruzalem krijgt zijn verdiende loon.
Echter – de profeet Ezechiël ziet ook iets van Gods genade. Het laatste vers van Ezechiël 9 rept van een man die een schrijverskoker om zijn middel heeft hangen. Dat is een duidelijke verwijzing naar het boek des levens. Ook vandaag mogen en moeten wij ons terdege realiseren dat er voor ieder die gelooft in het verlossingswerk van Jezus Christus vergeving is. Voor ieder die in Hem gelooft is er eeuwig leven![1]

In kort bestek is dat de achtergrond van Ezechiël 10.
In dat hoofdstuk gebeurt iets bijzonders: God maakt aanstalten om uit de tempel te vertrekken. De machtige God laat duidelijk zien: hier wil Ik niet langer meer wonen.
Wij lezen: “Toen ging de heerlijkheid van de HEERE weg, van boven de drempel van het huis, en bleef boven de cherubs staan. En de cherubs hieven hun vleugels op, en verhieven zich voor mijn ogen bij hun vertrek van de aarde, en de wielen tegelijk met hen. Ieder stond stil bij de ingang van de Oostpoort van het huis van de HEERE, met de heerlijkheid van de God van Israël van bovenaf boven hen”
De uit de hemel gezondenen zijn blijkbaar nog niet helemaal gereed om uit de tempel te vertrekken[2].

Intussen zien we hier wel is het toppunt van door God gegeven straf: de heilige God die niet meer wil wonen in de nabijheid van het volk dat Hijzelf uitgekozen heeft!
Wij zien dat terugtrekken ook vaak in het Nederlandse kerkelijke leven.
Een kerkgebouw noemen we ook wel een Godshuis: daar ontmoeten wij de Heer van hemel en aarde. De algemene tendens is dat er steeds minder mensen in die gebouwen komen. Er is in aardig wat kerkgenootschappen steeds minder concentratie op Gods Woord. We kunnen Gereformeerden regelmatig iets horen zeggen als: ‘Het lijkt wel alsof het steeds sneller gaat’. Zeg het maar zo: het hellend vlak wordt steeds steiler.
Wij moeten welhaast concluderen dat de hemelse God zich uit vele Nederlandse godshuizen terugtrekt.
Ezechiël 10 is daarom ook vandaag actueel!

In dit hoofdstuk zijn cherubs druk doende. Dat zijn engelen die tot taak hebben om de heiligheid van God te bewaken. Opvallend is dat zij in Ezechiël 1 ‘levende wezens’ heten. Hoe dat zij, een ieder begrijpt: voor de cherubs is er veel te doen.
God zetelt op of tussen cherubs. Dat zien wij bijvoorbeeld in Psalm 18:
“Hij reed op een cherub en vloog,
ja, Hij zweefde snel op de vleugels van de wind”.
En in Psalm 80:
“Herder van Israël, neem ter ore,
U, Die Jozef als schapen leidt.
U, Die troont tussen de cherubs,
verschijn blinkend!”.
En in Psalm 99:
“De Heere regeert; laten de volken sidderen.
Hij troont tussen de cherubs; laat de aarde beven”.
Ja, Gods heiligheid is in het geding![3]

Ezechiël 10 doet ons denken aan Openbaring 4. Laten we enkele woorden uit dat hoofdstuk lezen: “En vóór de troon was een glazen zee, als kristal. En in het midden van de troon en om de troon heen waren vier dieren, vol ogen van voren en van achteren. En het eerste dier leek op een leeuw, het tweede dier leek op een kalf, het derde dier had het gezicht als van een mens, en het vierde dier leek op een vliegende arend. En de vier dieren hadden elk voor zich zes vleugels rondom, en vanbinnen waren die vol ogen. Ze hadden geen rust en zeiden dag en nacht: Heilig, heilig, heilig is de Heere God, de Almachtige, Die was, Die is, en Die komt!”
In Openbaring 4 staat dus een troon in de hemel. Die troon zelf, en heel de omgeving, straalt glorie uit. Alles is even majesteitelijk, even voornaam, even glorieus. Onze God is een en al macht en majesteit. Hij is echt alle aanbidding waard![4]

Ezechiël 10 leert ons dat God heilig is.
Hij is Iemand van een onaards kaliber.
Hij is Iemand uit een totaal andere dimensie.
En toch is Hij genadig voor mensen.
Sterker nog – Hij zet mensen om Zijn volk te zijn. Kerkvolk, dat bestemd is voor de eeuwigheid!
Te Zijner tijd zal het prachtig worden![5]

Noten:
[1] Zie voor een uitwerking hiervan https://bderoos.wordpress.com/tag/ezechiel-serie-2023-2024/ .
[2] Ezechiël 10:18,19.
[3] In deze alinea citeer ik Psalm 18:11, Psalm 80:2 en Psalm 99:1.
[4] In deze alinea citeer ik Openbaring 4:6-8.
[5] Het schrijven van dit artikel is een deel van mijn voorbereiding op een vergadering van de mannenvereniging ‘Augustinus’ van De Gereformeerde Kerk Groningen. Morgenavond, woensdagavond 31 januari 2024, komen de verenigingsleden Deo Volente bijeen om Ezechiël 10 en 11 te bespreken.