Wij hebben Gods Geest nodig

Het is Hemelvaartsdag geweest.
En wat gaan de discipelen doen?
Handelingen 1 vertelt het ons: “Dezen bleven allen eensgezind volharden in het ​bidden​ en smeken, met de vrouwen en ​Maria, de moeder van ​Jezus, en met Zijn broers”[1].
De apostelen gaan bidden. Ze gaan vragen om de Heilige Geest, Wiens komst aangekondigd is. Denkt u in dit verband maar aan Johannes 16: “Maar Ik zeg u de waarheid: Het is nuttig voor u dat Ik wegga, want als Ik niet wegga, zal de Trooster niet naar u toe komen; maar als Ik heenga, zal Ik Hem naar u toe zenden”[2].
Het is, daar in Handelingen 1, niet zomaar bidden.
Nee, het is bidden en smeken.
De aanwezigen dringen er bij de Here op aan: laat de Heilige Geest nu gauw komen!
De aanwezigen beseffen het terdege: zij kunnen echt niet zonder Hem.
De aanwezigen voelen zich in zekere zin alleen. Zonder de hulp van de Heilige Geest kunnen zij werkelijk niet verder.

Wij schrijven vrijdag 31 mei 2019.
Ook wij moeten ons realiseren dat we ’t zonder de Heilige Geest niet af kunnen. Profeten en apostelen die het Woord van God spraken werden aangestuurd door de Heilige Geest. Maar vandaag de dag is dat niet anders. Paulus maakt in 1 Corinthiërs 12 bekend “dat niemand die door de Geest van God spreekt, zegt: Jezus is een vervloekte. Ook kan niemand zeggen: Jezus is Heere, dan door de Heilige Geest”[3].
Wij hebben de wijsheid van Gods Heilige Geest nodig – ook in de eenentwintigste eeuw.

Onlangs zei Rikkert Zuiderveld – bekend van het duo Elly & Rikkert –: “Ik houd mijn hart vast voor de ontwikkelingen die de sociale media met zich meebrengen. Als ik hoor wat er wordt afgescholden, doodverklaard en bedreigd … Internet is een soort monster uit de zee: een entiteit op zich. Niemand is ook maar enigszins verantwoordelijk voor wat er zich afspeelt.
Dat, gecombineerd met de ontwikkelingen op het gebied van de kunstmatige intelligentie.
Albert Einstein zei: ‘Als de technologie het overneemt van de intermenselijke communicatie, dan hebben we een generatie van idioten’”[4].
Daar heeft Zuiderveld een punt.
En de vragen liggen voor de hand: vragen we nog om de wijsheid van de Heilige Geest? en: benutten wij die wijsheid ook?

Laat het helder wezen: men kan de Heilige Geest ook voor zijn karretje spannen.
Kent u ’t verhaal van die Amerikaanse televisiedominee die om een vliegtuig vroeg?
Een jaar geleden meldde de NOS: “Het is een opmerkelijke oproep van de Amerikaanse televisiepredikant Jesse Duplantis aan zijn trouwe volgelingen: geef alsjeblieft geld voor een Falcon 7X-vliegtuig ter waarde van 54 miljoen dollar. Een toestel dat dertien uur non-stop kan vliegen en is voorzien van een draadloos entertainmentcentrum en een douchecabine”.
Er stond in het bericht bij: “De Heilige Geest kan door gelovigen als macht worden ingezet voor elk willekeurig doel. Het geven van geld aan voorgangers – zeggen de leiders van het evangelie – is een soort investering”[5].
Ach nee, de Heilige Geest regelt niet op commando vliegtuigen voor hebberige televisiepredikanten. De Heilige Geest ontsteekt het vuur van het echte geloof. Door dat geloof klampen gelovigen zich vast aan hun Heiland.
De Heilige Geest maakt ons tot een nieuwe mens. Hij begint helemaal opnieuw met ons.
Dat is een permanent proces. Een onbegrijpelijke ontwikkeling, ook.
Zo worden wij voorbereid op een nieuwe toekomst. De hemelse heerlijkheid is ons voorland!

Laten wij elkaar nog eens wijzen op Handelingen 1: “Dezen bleven allen eensgezind volharden”.
Homothumadon staat daar. Het is als een welluidend muziekstuk. Alsof een groot orkest een schitterend concert geeft. Alle instrumenten werken samen in een prachtige symfonie. Ja, zo voegt de Heilige Geest de levens van leden van de kerk van Christus samen.
In een eensgezind gebed brengt de kerk de Heilige Geest alle lof die Hem toekomt![6]
Paulus schrijft er in de brief aan de christenen in Efeze ook over, in hoofdstuk 4: wij moeten ons beijveren “om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van de ​vrede: één lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping”.
Zo worden wij – tussen Hemelvaartsdag en de Pinksterdagen – opgeroepen om voor eenheid te zorgen.

En laten wij daarbij een hoogst belangrijk detail vooral niet over het hoofd zien: men bidt en smeekt “met de vrouwen en ​Maria, de moeder van ​Jezus”. De vrouwen doen dus volop mee! Zij hebben hun eigen plaats in de kerk, jazeker. Laat niemand vertellen dat vrouwen achtergesteld worden in de kerk; dat zijn sprookjes. Zij hebben hun eigen gaven. Laten we er maar gebruik van maken!
In de kerk is de Heilige Geest volop actief. Door Hem zijn al onze broeders en zusters verzegeld tot de dag van de verlossing.
Verzegeld, dat wil zeggen: niemand kan het werk van Gods Geest onderbreken.
Verzegeld, dat wil zeggen: niemand kan het werk van Gods Geest stoppen.
Gods Heilige Geest maakt Zijn re-creërende werk af. Desnoods door onwil en opstand heen. Wonderlijk maar waar!

Noten:
[1] Handelingen 1:14.
[2] Handelingen 16:7.
[3] 1 Corinthiërs 12:3.
[4] “Na 50 jaar: ‘We hebben onszelf nooit tot duo verklaard’”. In: Nederlands Dagblad, zaterdag 18 mei 2019, p. 10 en 11.
[5] Geciteerd van https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2234429-tv-dominee-wil-vierde-privejet-inhalig-jezus-reed-uit-nederigheid-op-een-ezel.html ; geraadpleegd op dinsdag 28 mei 2019.
[6] Zie hierover ook https://www.biblestudytools.com/lexicons/greek/nas/homothumadon.html ; geraadpleegd op dinsdag 28 mei 2019. De uitleg is Engelstalig.

Onze troon staat klaar

Op Hemelvaartsdag verkondigt de kerk een magnifiek heilsfeit: met het heerlijke betoog van de Heiland zorgt Hij in de hemel voor de vrijspraak van Zijn kinderen![1]
In Romeinen 8 staat het zo: “Christus​ is het Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook ​opgewekt​ is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit”[2].
Jezus Christus, de Zoon van God, heeft voor ons geleden. Dat belooft wat. Sterker nog: dat belooft alles! Paulus schrijft: “Hoe zal Hij, Die zelfs Zijn eigen Zoon niet gespaard maar voor ons allen overgegeven heeft, ons ook met Hem niet alle dingen schenken?”[3]
De Heiland voert het pleit voor ons. Nu krijgen we alles. Bill Gates – van Microsoft – en Jeff Bezos – van Amazon – zijn er niets bij!

Paulus schrijft aan mensen die geroepen zijn.
Dat blijkt al in Romeinen 1: “Door Hem hebben wij ​genade​ en het apostelschap ontvangen tot geloofsgehoorzaamheid onder alle heidenen, ter wille van Zijn Naam, waartoe ook u behoort, geroepenen van ​Jezus​ ​Christus[4].
En het komt ook in Romeinen 8 naar voren: “En wij weten dat voor hen die God ​liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn. Want hen die Hij van tevoren gekend heeft, heeft Hij er ook van tevoren toe bestemd om aan het beeld van Zijn Zoon gelijkvormig te zijn, opdat Hij de ​Eerstgeborene​ zou zijn onder vele broeders. En hen die Hij er van tevoren toe bestemd heeft, die heeft Hij ook geroepen, en hen die Hij geroepen heeft, die heeft Hij ook gerechtvaardigd, en hen die Hij gerechtvaardigd heeft, die heeft Hij ook verheerlijkt”[5].

Gods kinderen zijn geroepen!
‘Kom maar hier’, zegt Vader. ‘Dan geef ik u alles wat u nodig hebt’.
Alles – dat is eerst en vooral: verzoening door voldoening.
Paulus omschrijft het in Romeinen 5 zo: “Veel meer dan zullen wij, nu wij gerechtvaardigd zijn door Zijn bloed, door Hem behouden worden van de toorn. Want als wij, toen wij vijanden waren, met God verzoend zijn door de dood van Zijn Zoon, hoeveel te meer zullen wij, nu wij verzoend zijn, behouden worden door Zijn leven”[6].
Of, om met de Nederlandse geloofsbelijdenis te spreken: “Wij vinden al onze troost in zijn wonden en behoeven geen enkel ander middel te zoeken of uit te denken om ons met God te verzoenen naast dit ene, eens voor altijd gebrachte offer, dat de gelovigen voor eeuwig tot volmaaktheid brengt”[7].
Hemelvaartsdag is een dag waarop wij mogen bedenken: het eeuwige leven komt er aan; wij betreden te Zijner tijd het Koningshuis van de hemelse Majesteit!
De kerk zit vol met kroonprinsen.
In de kerk lopen heel veel kroonprinsessen rond.
De kroonprins van Engeland, u weet wel – de inmiddels 70-jarige Charles, prins van Wales, wacht al lang op het moment dat hij koningin Elisabeth mag opvolgen. Wanneer zou zijn moment komen? Wel, zo’n vraag mogen we ons allemaal stellen: wanneer zou mijn moment komen? Op de Hemelvaartsdag mogen we het zeggen: dat moment komt met rasse schreden nader!

Vader schenkt zijn uitverkorenen alles.
Het is, in de actualiteit van vandaag, belangrijk om dat nog eens met nadruk vast te stellen.

De Gereformeerd-vrijgemaakte predikant C. van Dijk schreef onlangs in het blad Nader Bekeken over zijn verlangen naar kerkelijke ruilverkaveling. Het Nederlands Dagblad citeerde hem onder meer als volgt: “‘Herstelde kerk, dat klinkt als een prachtige belofte, meer dan als een feit.’ Toch kun je daar soms naar verlangen, biecht hij op. ‘Een kerk waar eensgezindheid heerst. Een puur en rustig luisteren naar de stem van de Herder van de kerk’. En: ‘Ik zou willen dat de Here eens in de kerkelijke verhoudingen in ons Nederland zou blazen en die zou herschikken. Een soort van kerkelijke ruilverkaveling’”[8].
In de kerk en op het kerkplein mogen en moeten we ons realiseren dat de God van hemel en aarde voor Zijn kinderen pleit. Ook als die kinderen niet meer weten hoe het kerkelijk precies moet.
En er is meer. Want kinderen van God moeten wel trouw zijn in de dienst aan God. Ja, dat betekent dat er soms moeilijke keuzes gemaakt moeten worden. Maar wie denkt aan die trouwe Pleiter in de hemel, beseft eens te meer dat die moeilijke keuzes met het oog op de toekomst zeer de moeite waard zijn!

Als we in Europa rondkijken zien we een diepe verdeeldheid. Naar aanleiding van de Europese verkiezingen schreef het Nederlands Dagblad: “De rode draad in de Europese verkiezingen is het verlies voor de middenpartijen in nagenoeg alle 28 EU-lidstaten en de daarbij behorende versplintering”[9].
Verdeeldheid dus. De mensen bovendien extremer. Zij hangen niet meer in het politieke midden rond. Zij zijn nadrukkelijk links. Zij zijn misschien heel erg rechts. Echter – aan welke kant men zich ook bevindt, men wordt ijverig en fanatiek. Men ergert zich aan de slapte van veel politici.
Welnu – de Heiland zit niet in het midden. Hij zit niet links. En ook niet rechts. Hij zit er boven.
Jezus Christus heeft geen beloften gedaan die hij niet waarmaakt. Hij schenkt Zijn kinderen alles wat voor hun heil nodig is!

Hemelvaartsdag – dat is de dag waarop de Heiland Zijn troon in de hemel bestijgt.
En dat is pas het begin.
Uiteindelijk komen al Zijn kinderen om Hem heen zitten. Wij leren het in 2 Timotheüs 2: “Als wij volharden, zullen wij ook met Hem regeren”[10].

Hemelvaartsdag – dat is de dag waarop wij uitzien naar onze hemelse zetel bij de Heiland.
Om het met de Dordtse Leerregels te zeggen: “De gelovigen kunnen voor zichzelf zeker zijn van deze bewaring der uitverkorenen tot behoud en van de volharding der ware gelovigen in het geloof. En zij hebben die zekerheid ook, naarmate zij vast geloven dat zij ware, levende leden van de kerk zijn en altijd zullen blijven, en dat zij vergeving van de zonden en een eeuwig leven hebben”[11].

Hemelvaartsdag maakt Gods kinderen zeker van hun zaak.
Preciezer: Hemelvaartsdag maakt Gods kinderen zeker van hun geloofszaak!

Noten:
[1] Dit artikel is geschreven met het oog op Hemelvaartsdag – donderdag 30 mei 2019.
[2] Romeinen 8:34 b.
[3] Romeinen 8:32.
[4] Romeinen 1:5 en 6.
[5] Romeinen 8:28, 29 en 30.
[6] Romeinen 5:9 en 10.
[7] Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 21.
[8] ‘Dromen van kerkelijke ruilverkaveling’. Paragraaf in rubriek Blogs en bladen. In: Nederlands Dagblad, maandag 27 mei 2019, p. 7.
[9] “De Groenen winnen en stellen eisen”. In: Nederlands Dagblad, maandag 27 mei 2019, p. 1.
[10] 2 Timotheüs 2:12 a.
[11] Dordtse Leerregels, hoofdstuk V, artikel 9.

Kerk en kerkverband genegeerd

Er komt een nieuw verbond. Van achtendertig kerken protestantse kerken in Nederland namelijk. Zij vinden elkaar in Jezus Christus.

Het Nederlands Dagblad meldt: “De ondertekening van de ‘Verklaring van Verbondenheid’ gebeurt woensdag tijdens de slotzitting van de Nationale Synode in de Grote Kerk in Dordrecht.
Tot de kerken die tekenen behoren de Protestantse Kerk in Nederland, de drie kleinere gereformeerde kerken en verder baptisten, evangelische en pinksterkerken, remonstranten en migrantenkerken. Grote afwezigen vormen reformatorische kerken, zoals de Gereformeerde Gemeenten en de Hersteld Hervormde Kerk. Binnen het verbond beloven de 38 kerken en geloofsgemeenschappen elkaar de komende vijf jaar te erkennen en te helpen, van elkaar te leren en samen te getuigen naar de samenleving”.
En:
“Christenen die er woensdag in Dor­drecht bij zijn, mogen op persoonlijke titel de Verklaring van Verbondenheid ondertekenen, in een apart register. Op die manier verwacht de stuurgroep persoonlijke steun uit kerken die officieel niet meedoen”[1].

Dat klinkt prachtig.
Niettemin is het niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Want: “…aan de institutionele vorming van één protestantse koepelkerk zijn de meeste kerken nog echt niet toe”.
En:
“Het moet niet alleen gaan over persoonlijk geloof, maar ook over de bereidheid om je eigen kerkelijke traditie te willen opgeven”.
En dat ligt niet zo makkelijk. De Gereformeerd-vrijgemaakte dominee T. Dijkema zegt: “‘De weidse perspectieven en mooie dromen over één kerk, dat is op dit moment niet realistisch. Al vind ik wel dat je die droom moet hebben. Als we elkaar de komende vijf jaar geregeld ontmoeten en aan de basis het geloofsgesprek voeren, vind ik dat al heel wat’.”[2].

In een samenleving die bijkans geheel geseculariseerd is, mogen we blij zijn dat de naam van Jezus Christus nog beleden wordt.

Maar moeten wij juichend achter de dranghekken staan?
De apostel Paulus schrijft aan de christenen in Corinthe: “Maar ik roep u ertoe op, broeders, door de Naam van onze Heere Jezus Christus, dat u allen eensgezind bent in uw spreken, en dat er onder u geen scheuringen zijn, maar dat u hecht aaneengesmeed bent, één van denken en één van gevoelen”[3].
En aan Gods kinderen in Philippi schrijft hij: “…maak dan mijn blijdschap volkomen, doordat u eensgezind bent, dezelfde liefde hebt, één van ziel bent en één van gevoelen”[4].
Dat noteert de apostel in brieven aan mensen die, respectievelijk in Corinthe en in Philippi, in één kerk zitten!
Het is wel erg makkelijk om daar overheen te lezen.

Die achtendertig kerkgenootschappen zeggen: “onze eenheid gaat boven organisatorische of institutionele eenheid uit. Tegelijk roept deze eenheid in Christus ons op om zo veel mogelijk concreet onze verbondenheid vorm te geven”.
Dat kunnen we lezen als: we zitten niet in één kerk, maar eigenlijk moet dat wel. Men zegt: we zitten in een proces, dat komt allemaal wel goed.
Wat schrijver dezes betreft klinkt dat niet erg overtuigend.

Kerkelijk samenleven – dat kan men karakteriseren als ‘saamhorigheid’.
De Gereformeerd-vrijgemaakte hoogleraar J. Kamphuis (1921-2011) schreef in verband daarmee eens: “Nu heeft het werkwoord ‘horen’, dat in het zelfstandig naamwoord ‘saamhorigheid’ zit de betekenis van: be-horen. Maar het bij elkaar be-horen, de saamhorigheid, moet nu ook uitkomen in het feit, dat de kerken sámen willen horen en sámen willen gehoorzaam zijn, zoals het daar ook op gegrond is. Iedere gemeente, één voor één, moet willen horen naar evangelische vertroosting en vermaan, maar omdat we allen samen door één Woord geroepen zijn, moet aan het samen horen ons ook veel gelegen zijn, opdat de saamhorigheid geen farce, geen lege vertoning zal worden.
Daarom zien wij bij de apostel Paulus, dat hij juist tegenover de kerk van Korinthe, die de saamhorigheid in een valse vrijheidswaan zo gauw vergat, aparte nadruk op de noodzaak van het samen horen legt en daarvan zelfs een drangreden maakt om de gemeente aldaar haar vrijheid te doen beleven in heuse gemeenschap met de zusterkerken”[5].

Niet voor niets schrijft Paulus in 1 Corinthiërs 4: “Ik roep u er dus toe op: word mijn navolgers. Daarom heb ik Timotheüs naar u toe gestuurd, die mijn geliefde en trouwe zoon is in de Heere. Hij zal u in herinnering brengen mijn wegen, die in ​Christus​ zijn, zoals ik overal in elke ​gemeente​ onderwijs”[6].
Een paar hoofdstukken verder, in hoofdstuk 7, schrijft hij: “Maar zoals God aan ieder heeft toebedeeld, zoals de Heere ieder geroepen heeft, zó moet hij wandelen. En zo schrijf ik het in alle ​gemeenten​ voor”[7].
En in hoofdstuk 14 zet de Godsgezant de zaak echt op scherp: “Of is het Woord van God van ú uitgegaan? Of heeft het alleen ú bereikt?”[8].
Vanaf het begin van de Nieuwtestamentische kerk doet het kerkverband er wel degelijk toe!

Achtendertig kerken protestantse kerken in Nederland sluiten een verdrag. Zij zijn verdragzaam, pardon: verdraagzaam. Oftewel: over de bandbreedte doen zij niet kinderachtig.
Even zo goed schrijft Paulus in 1 Corinthiërs 11: “Want er moeten ook afwijkingen in de leer onder u zijn, opdat wie beproefd blijken te zijn, in uw midden openbaar komen”[9].
Het kerkverbond wordt prominent op het schouwtoneel gezet; het kerkverband wordt zachtkens in de vrieskist gelegd.
Afwijkingen in de leer worden in het protestantse verbond weggemoffeld.
Van Paulus leren we: dat is nadrukkelijk niet de bedoeling!

Achtendertig genootschappen die zich als kerk presenteren gaan samenwerken en samen getuigen. Samen voelen zij zich sterk.
Maar wij kunnen niet zondermeer zeggen dat dit alles tot eer van de Heer in de hemel is. Zeker niet.

Noten:
[1] Protestants ‘verbond’ voor eenheid van 38 kerken”. In: Nederlands Dagblad, zaterdag 25 mei 2019, p. 1.
[2] “Tien jaar Nationale Synode: zoeken naar tastbare eenheid”. In: Nederlands Dagblad, zaterdag 25 mei 2019, p. 6 en 7.
[3] 1 Corinthiërs 1:10.
[4] Philippenzen 2:2.
[5] Geciteerd uit: J. Kamphuis, “Verkenningen III: Opstellen over Kerk en Kerkrecht”. – Goes: Oosterbaan & Le Cointre, 1966. – p. 123 en 124.
[6] 1 Corinthiërs 4:16 en 17.
[7] 1 Corinthiërs 7:17.
[8] 1 Corinthiërs 14:36.
[9] 1 Corinthiërs 11:19.

Eer en glorie in Psalm 8

Het is eind mei 2019.
Het leven kabbelt voort.
Natuurlijk – er zijn Europese verkiezingen.
Maar er is ook de dagelijkse drukte.
De week heeft zo z’n routines.
Zo gaat dat in het bestaan van alledag. En dat is goed. Het is uiteindelijk niet gezond om voortdurend op adrenaline te leven.

En dan opeens is er dat schokkende bericht.

“Elke dag sterven er in Venezuela enkele honderden mensen. De een wordt getroffen door de hongerdood. De ander overlijdt omdat er geen medicijnen meer zijn. Dagelijks worden er gemiddeld 73 mensen vermoord. Er geldt maar één wet: het recht van de sterkste. Als er geen eten meer tussen het afval zit, wordt het gestolen. Hele wijken zijn roofgebieden voor bendes.
Venezolanen staan al dagen in kilometerslange rij om te tanken.
“Wat in Venezuela gebeurt is een van de grootste menselijke tragedies zonder oorlogsgeweld”, zegt Kenneth Rogoff, professor economie aan de Harvard University en voormalig chef-econoom bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF). “Dit zal de komende decennia hét voorbeeld zijn van desastreus beleid”[1].

Dat betekent dat er in Venezuela per week minstens 1400 mensen omkomen. Per maand zijn dat er zo’n 5600. En verder? Er worden vijfhonderd moorden in de week gemeld. En Venezuela blijft een volstrekt rechteloos land.
Venezuela heeft, naar men meldt, een grote schuld uitstaan bij Rusland.
De Verenigde Staten zouden gaarne zien dat Rusland minder invloed krijgt in Venezuela. Dat land in het verre noorden van Zuid-Amerika is namelijk een olierijk land.
Een correspondente van de NOS zegt: “Er is een kleine mini koude oorlog gaande tussen de Verenigde Staten en Rusland”. En: “Het Pentagon heeft laten weten dat ze op dit moment niet bezig zijn met een oorlog in Venezuela”[2].

Deze erbarmelijke wantoestand brengt ons vandaag bij Psalm 8:
“Als ik Uw hemel zie, het werk van Uw vingers,
de maan en de sterren, die U hun plaats gegeven hebt,
wat is dan de sterveling, dat U aan hem denkt,
en de ​mensenzoon, dat U naar hem omziet?
Toch hebt U hem weinig minder gemaakt dan de ​engelen
en hem met ​eer​ en ​glorie​ gekroond”[3].

Toegegeven – die eer en glorie zijn soms ver te zoeken.
Maar we hoeven er niet omheen te draaien: de mens is onderkoning van de schepping.
Dat is de status die de God van hemel en aarde aan de mens gegeven heeft.
Die status moet het uitgangspunt zijn als we met onze medemensen omgaan.
Die status moet het beginpunt wezen als we voor elkaar zorgen.
Ten diepste is dat het grote probleem in Venezuela.
Van dat probleem lijken Rusland en Amerika zich niet bewust. En als zij zich dat wel realiseren weten ze dat goed te verbergen!

Inderdaad – de eer en glorie van de mens zijn soms ver te zoeken. En dat is geen nieuws.
Job had er in hoofdstuk 19 ook al mee te maken:
“Van mijn ​eer​ heeft Hij mij beroofd,
en de ​kroon​ van mijn hoofd heeft Hij weggenomen.
Hij heeft mij aan alle kanten afgebroken, zodat ik ten onder ga,
en heeft mijn hoop losgetrokken als een boom”[4].

Maar hoe zit dat dan met die eer en glorie? Is dat ten principale een volstrekt misplaatste vorm van grootspraak?
Zeker niet!
Job laat verderop in hoofdstuk 19 namelijk zien dat grootspraak niet aan de orde is. Ik citeer weer:
“Ik weet echter: mijn Verlosser leeft,
en Hij zal ten laatste over het stof opstaan.
En als zij na mijn huid dit doorknaagd hebben,
zal ik uit mijn vlees God aanschouwen.
Ik zelf zal Hem aanschouwen,
en mijn ogen zullen Hem zien, niet een vreemde;
mijn nieren bezwijken van verlangen in mijn binnenste”[5].

De dichter van Psalm 8 zegt: U hebt de mens “met ​eer​ en ​glorie​ gekroond”.
Maar daar begint hij niet mee.
En hij eindigt er ook niet mee.
Want de inzet van de Psalm luidt:
“HEERE, onze Heere, hoe machtig is Uw Naam op de hele aarde!
U Die Uw majesteit getoond hebt boven de hemel”[6].
En de laatste regels van de Psalm zijn:
“HEERE, onze Heere,
hoe machtig is Uw Naam op de hele aarde!”[7].
In dit kerklied hebben we te maken met Goddelijke glorie die op de mens afstraalt. De mens staat midden tussen het magnifieke licht dat de Heer van hemel en aarde schijnen laat!

Kent u het volkslied van Venezuela?
De eerste regels daarvan luiden:
“Gloria al bravo pueblo
que el yugo lanzó
la ley respetando
la virtud y honor”[8].
Glorie aan de dappere mens, zingt men in Venezuela. Verder zingt men onder meer over het respecteren van de wet. En over deugd en eer.
Dat klinkt allemaal geweldig. Vroom, bijna.

Maar het háált het niet bij Psalm 8.
Want de triomf van onze God gaat boven alles uit.
Dat mogen gelovigen in Venezuela weten.
En Gods kinderen in Nederland, Duitsland, Canada, Zuid-Afrika of waar ook ter wereld mogen het ook nooit vergeten!

Noten:
[1] Geciteerd van https://www.hln.be/nieuws/buitenland/uitgehongerde-dochter-19-sterft-voor-ziekenhuis-in-armen-van-moeder-venezuela-is-de-hel-geworden~ab4fe387/ ; geraadpleegd op vrijdag 24 mei 2019.
[2] Zie https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2282899-internationale-bemoeienis-bij-het-conflict-in-venezuela.html ; geraadpleegd op vrijdag 24 mei 2019.
[3] Psalm 8:4, 5 en 6 a.
[4] Job 19:9 en 10.
[5] Job 19:25, 26 en 27.
[6] Psalm 8:2.
[7] Psalm 8:10.
[8] Geciteerd van https://nl.wikipedia.org/wiki/Gloria_al_bravo_pueblo ; geraadpleegd op vrijdag 24 mei 2019.

Dóórpakken!

In de vroege morgen van woensdag 22 mei 2019 vindt er in de Nederlandse provincie Groningen weer eens een aardbeving plaats.
Iemand schrijft: “Sinds de jaren negentig hebben meer dan duizend aardbevingen in het noorden plaatsgevonden. Dit komt, kort gezegd, doordat de zandsteenlaag in elkaar wordt gedrukt als gas uit de bodem wordt gehaald. Dit heeft een bodemdaling tot gevolg. Als dit schoksgewijs gebeurt, spreken we van een aardbeving”[1].
Welnu, het is zonneklaar dat Groningen onderhand wel met aardbevingen en aardbevingsschade vertrouwd is!

Hoe dat zij – de Groningse commissaris van de koning, de heer Paas, geeft een reactie waar geen woord Frans bij is: “De gaswinning in Groningen moet zo snel mogelijk stoppen en de afhandeling van aardbevingsschade moet ruimhartig worden opgepakt. Dat zegt de Groningse commissaris van de koning René Paas na de aardbeving van vanochtend in de gemeente Loppersum.
‘Deze beving maakt in een klap duidelijk dat Groningen nog niet veilig is’, zegt Paas tegen het ANP. ‘Een aardbeving komt altijd als een verrassing, maar het was ons bekend dat er nog zo’n grote klap kon komen’.
Volgens Paas is nu wel duidelijk dat zo snel mogelijk moet worden gestopt met gaswinning. ‘Meer gas terug is altijd beter’.
Verder wil de commissaris van de koning dat er haast wordt gemaakt met de versterkingsoperatie in het aardbevingsgebied. ‘Ik wil gewoon dat er nog dit jaar feitelijk wordt versterkt. De Groningers willen resultaten zien, ze willen een gevoel van veiligheid’, zegt Paas. Hij praat vandaag met de verantwoordelijke ministers over de beving van vanochtend”[2].
Het moet een beetje opschieten, zegt Paas. We moeten doorpakken.

Doorpakken, daar zijn we in Nederland – over het algemeen gesproken – niet zo goed in. Bureaucratie en vertragingstactieken spelen ons parten.
Problemen worden niet zelden gedurende vele jaren onderzocht. Politioneel recherchewerk is nogal eens een kwestie van jaren.
Problemen worden behandeld door veel mensen en meerdere instanties. Er wordt over vergaderd. Er worden al of niet officiële uitspraken gedaan; en op die statements moet men vaak een flinke tijd wachten.
Het bewerken van een cultuuromslag binnen allerlei organisaties kost jarenlange inspanning.

Zou het kunnen zijn dat de Here door die aardbeving een waarschuwing geeft: ‘mensen in Nederland, wordt niet te slap’? Oftewel: ‘pak dóór, eindelijk eens een keer’?
Laten we wel wezen: de afhandeling van schademeldingen en het herstel van de schade zijn niet bepaald een voorbeeld van doortastendheid.

Dergelijke slapte bedreigt trouwens ook de kerk van alle tijden.
Niet voor niets schrijft Paulus in Romeinen 12: “Laat de ​liefde​ ongeveinsd zijn. Heb een afkeer van het kwade en houd vast aan het goede. Heb elkaar hartelijk lief met broederlijke ​liefde. Ga elkaar voor in eerbetoon. Wees niet traag wat uw inzet betreft. Wees vurig van geest. Dien de Heere. Verblijd u in de hoop. Wees geduldig in de verdrukking. Volhard in het ​gebed”[3].

Kortom –
* weg met opgelegde vriendelijkheid
* behandel elkaar met respect
* wees ijverig
* behoudt uw enthousiasme, uw Geestdrift
* wees vurig van geest
* besef dat u in dienst bent van uw Heiland
* realiseer u dat u op weg bent naar de hemelse heerlijkheid
* wees geduldig als u vanwege uw levensovertuiging in de kantlijn van de samenleving wordt geduwd
* hou voortdurend contact met God, in het gebed.

Doorpakken – dat moeten we in de kerk vooral niet verleren.
Dat geldt in ons persoonlijk leven met God.
Dat geldt in het onderling samenleven, in de kerk en in het kerkverband.
Dat geldt tijdens samensprekingen tussen Gereformeerden die zich in verschillende kerkgenootschappen bevinden.
Laten we het maar met 2 Timotheüs 2 zeggen: “Toch blijft het vaste fundament van God staan, met dit ​zegel: De Heere kent wie van Hem zijn, en: Ieder die de Naam van ​Christus​ noemt, moet zich ver houden van de ongerechtigheid”[4].

Doorpakken – ten diepste is dat voor ons mogelijk dat omdat Jezus Christus, onze Heiland, Zijn lijden helemaal heeft volbracht. U kent allen vast wel die dringende bede die Christus in Mattheüs 26 uitspreekt: “Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt”[5].
Wij weten het: die drinkbeker is niet aan Hem voorbij gegaan. Hij heeft Zijn verlossingswerk voltooid. Om met de Nederlandse Geloofsbelijdenis te spreken: “Zijn goedheid en barmhartigheid heeft Hij uitgestort over ons, die schuldig waren en verdienden veroordeeld te worden. Want in volkomen liefde heeft Hij zijn Zoon voor ons in de dood overgegeven en Hem opgewekt tot onze rechtvaardiging, opdat wij door Hem onsterfelijkheid en eeuwig leven zouden hebben”[6].

Als we in dat geloof doorpakken in de kerk, kunnen gelovige kinderen van God uiteindelijk ook een voorbeeld voor de wereld wezen.

Er moet, zegt de heer Paas, haast worden gemaakt met de versterkingsoperatie. En gelijk heeft hij.
Maar voor kerk en wereld is het slotwoord van Romeinen 12 vele malen belangrijker: “Word niet overwonnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede”[7]!

Noten:
[1] Geciteerd van https://www.nu.nl/gaswinning-groningen/5903262/waarom-groningen-nog-steeds-met-aardbevingen-kampt.html ; geraadpleegd op woensdag 22 mei 2019.
[2] Geciteerd van https://nos.nl/artikel/2285782-cvdk-groningen-we-zijn-nog-niet-veilig-huizen-eerder-versterken.html ; geraadpleegd op woensdag 22 mei 2019.
[3] Romeinen 12:9-12.
[4] 2 Timotheüs 2:19.
[5] Mattheüs 26:39.
[6] Nederlandse Geloofsbelijdenis, artikel 20.
[7] Romeinen 12:21.

Gereformeerd in Europa

De wereld is een dorp geworden. We maken ons druk over Amerika, en de verhouding met China.

In Europa beperkt men de uitstoot van CO₂ door auto’s en vrachtwagens. Men schaft de extra kosten voor roaming af[1]. De privacy van burgers bij internetverkeer wordt versterkt. De pulsvisserij wordt uitgebannen; overigens zeer tegen de zin van een aantal Nederlandse vissers. Het ontduiken van arbeidsrechten door detacheringsconstructies is ingedamd[2].

Europa is groot, en voor de meeste burgers van dat werelddeel onoverzichtelijk.
Samenwerking is vandaag de dag nodig.
Maar het is duidelijk dat de Europese Unie niet erg effectief opereert. Een Europees leger is niet nodig. Een Europese minister van financiën willen we ook niet. Vraagstukken over leven en dood, over zorg, gezin en onderwijs behoren niet vanuit Europa beantwoord te worden[3].

Vandaag is het in Nederland de dag van nationale verkiezingen voor het Europees Parlement.
Gereformeerde mensen vragen zich af: wat is het algemene beeld in Europa? En: hoe dienen wij in het stemhokje de God van hemel en aarde? Of: kunnen we beter niet gaan stemmen?
Antwoord: in de huidige omstandigheden zullen we wel moeten gaan stemmen. Met een stem voor de CU-SGP verklaren wij ons in ieder geval vóór samenwerking, en tegen een superstaat[4]. Als wij niet zouden gaan stemmen krijgen onchristelijke krachten meer gelegenheid om zich te ontwikkelen.

Hoe dat zij: het is goed voorstelbaar dat we worden gehinderd door het knagende gevoel dat wij, ongewild, met onze stem ontwikkelingen bevorderen die tegen Gods wil in gaan. Wij laten onze stem horen, terwijl we geen greep op de zaken hebben.
Is het zo dat, nu de wereld een dorp geworden is, er in alle stilte wordt gewerkt aan een coalitie van satanische machten?

En daarbij is er nog een belangrijke vraag: hoe lang zou het nog duren voor de Here Jezus terugkomt? Dan zou er veel opgelost worden!

Laten we elkaar in dat verband wijzen op woorden die Paulus schrijft in Philippenzen 1: “Ik vertrouw erop dat Hij Die in u een goed werk begonnen is, dat voltooien zal tot op de dag van ​Jezus​ ​Christus”[5].

Paulus maakt het helder: de hemelse God is aan het werk. Wij maken ons druk over Europa, en we ontkomen maar moeilijk aan het hinderlijke idee dat het allemaal te groot wordt. Ongrijpbaar. Onbestuurbaar.
Intussen is één ding zeker: de Here God werkt door. Zeer planmatig. Zeer onverstoorbaar. Maar in dat grootse werk houdt Hij het doen en laten van Zijn kinderen strak in de hand.
Ook het leven van mensen in kleine Gereformeerde kerken in Nederland.
Ook de kinderen van God die het idee hebben dat zij niet gezien en niet gehoord worden.

De Here is trouw.
Een exegeet schrijft erbij: “Zoals God eens bij de schepping ‘zijn werken’ heeft ‘voltooid’ en dit ‘zeer goed’ noemde (…), zo zal Hij ook de gelovigen als ‘nieuwe schepping’ (..) tot volkomenheid brengen op ‘de dag van Jezus Christus’”.
In Genesis 1 staat het onomwonden: “En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed”[6]. En in 2 Corinthiërs 5 draait de apostel er ook niet omheen: “Daarom, als iemand in ​Christus​ is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden. En dit alles is uit God, Die ons met Zichzelf verzoend heeft door ​Jezus​ ​Christus, en ons de bediening van de verzoening gegeven heeft”[7].

Heel wat van Gods kinderen gaan vandaag naar de stembus.
De wereld verandert in snel tempo.
Op allerlei manieren en in diverse opzichten komt de wereld rap dichterbij.
Jesaja zegt in hoofdstuk 40: “Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal”.
En toch wordt die ene Gereformeerde stemmer in dat kleine dorpje door zijn Heer in het oog gehouden. Die paar Gereformeerde stedelingen die in een stadswijk naar het stembureau tijgen hebben alle aandacht van God.
Alleen daarom al kunnen we in alle rust met Psalm 4 zingen:
“Ik hoor hoe velen angstig vragen:
Wie zal het goede ons doen zien?
Wil, HERE, ons uw licht doen dagen,
toon ons uw god’lijk welbehagen,
opdat ik met mijn volk u dien”[8][9].

Noten:
[1] Roaming is “het automatisch overschakelen van de mobiele telefoon op het netwerk van een buitenlandse provider, waarmee de eigen operator zogenaamde roamingafspraken heeft gemaakt”. Zie verder https://www.encyclo.nl/begrip/roaming ; geraadpleegd op dinsdag 21 mei 2019.
[2] Zie over het voorgaande https://www.volkskrant.nl/kijkverder/t/2019/de-meest-gestelde-vragen-over-de-europese-verkiezingen/welke-belangrijke-zaken-heeft-het-europees-parlement-afgelopen-jaren-bereikt ; geraadpleegd op dinsdag 21 mei 2019.
[3] Zie hierover: Peter van Dalen, “CU-SGP: Uit de EU stappen is onzinnig plan”. In: Reformatorisch Dagblad, woensdag 15 mei 2019, p. 23.
[4] Zie https://www.eurofractie.nl/nl/verkiezingsprogramma ; geraadpleegd op dinsdag 21 mei 2019.
[5] Philippenzen 1:6.
[6] Genesis 1:31.
[7] 2 Corinthiërs 5:17 en 18.
[8] Dit zijn de eerste regels van Psalm 4:3, berijmd – Gereformeerd Kerkboek-1986.
[9] In 2014 schreef ik ook een artikel naar aanleiding van de Europese verkiezingen. Dat is mijn artikel ‘Europese verkiezingen’; hier gepubliceerd op donderdag 22 mei 2014. Te vinden op https://bderoos.wordpress.com/2014/05/22/europese-verkiezingen/ .