Deze vrijdag is goed!

Vandaag is het Goede Vrijdag: we herdenken de kruisiging en de dood van Jezus.
Wie de geschiedenis daarvan leest, kan zich afvragen: hoe kan het toch gebeuren dat een weldenkend mens die bovendien jarenlang in de nabijheid van Jezus heeft geleefd, zo ver wegzakt?
In Lucas 22 wordt het ons uit de doeken gedaan: “Toen voer de satan in Judas, die de bijnaam Iskariot had, die bij het getal van de twaalf behoorde. En hij ging weg en sprak met de overpriesters en bevelhebbers van de tempelwacht hoe hij Hem aan hen zou overleveren. En zij verblijdden zich en kwamen overeen hem geld te geven. En hij stemde erin toe en zocht een geschikte gelegenheid om Hem, buiten de menigte om, aan hen over te leveren”.
“Toen voer de satan in Judas” – het is de inleiding tot het Borgtochtelijk lijden van de Here Jezus Christus.
De satan – de tegenstander van God – blijkt grote macht te hebben[1].

Hij is de leider van de engelen die zich tegen de hoge God hebben gekeerd. ‘Beëlzebul’ heet hij in Mattheüs 12, “de leider van de demonen”.
De revolutionaire satan en zijn volgelingen handelen overigens tegen beter weten in. In Mattheüs 25 kondigt Jezus aan wat de Koning van de kosmos bij het laatste oordeel tegen zijn opposanten zeggen zal: “Ga weg van Mij, vervloekten, in het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bestemd is”.
De duivel weet wel dat dat eeuwige vuur, om zo te zeggen, al opgestookt wordt.
Maar steeds weer zoekt hij ontsnappingsmogelijkheden. Steeds weer stelt hij tussendoelen.
En vaak behaalt hij die ook. Want machteloos is hij bepaalt niet!
Maar op de keper beschouwd is de satan slechts een schepsel. Hij is niet alwetend. Hij kan niet overal tegelijk zijn. Hij heeft ook alleen maar macht omdat hij door engelen geholpen wordt.
De conclusie mag helder zijn: de God van het verbond is machtiger, veel machtiger dan satan. En: onze goedertieren God oefent Zijn macht op Zijn eentje uit![2]

Intussen mag de macht van de satan nooit worden onderschat.
Johannes noemt hem tot driemaal toe “de vorst van deze wereld”.
Hij is “de god van deze eeuw”, schrijft Paulus aan de christenen in Corinthe.
Hij misleidt de hele wereld, lezen we in Openbaring 12. Hij misleidt hele volken, meldt Openbaring 20.
De satan misleidt massa’s mensen. Complete volksstammen trappen in de mooie verhalen die namens de satan de wereld in geslingerd worden.
Ook vandaag laat de satan zijn overdonderende invloed op allerlei manieren blijken![3]

Het werd hierboven reeds geschreven: God is machtiger dan de satan. Ja, soms is de satan een pion van God: satan wordt door God gebruikt om Zijn doel te bereiken.
Neem nu Genesis 50. Daar gaat het over Jozef en zijn broers. Jozef signaleert tegenover zijn broers Gods almacht: “Wees niet bevreesd, want sta ik soms op de plaats van God? Jullie weliswaar, jullie hebben kwaad tegen mij bedacht, maar God heeft dat ten goede gedacht, om te doen zoals het op deze dag is: een groot volk in leven te houden”.
Of neem Jesaja 10. Daar is Assyrië het instrument om Zijn volk te straffen: “Wee Assyrië, de roede van Mijn toorn; en Mijn gramschap is een stok in hun hand. Op een huichelachtig volk zal Ik hem afsturen; tegen het volk waarop Ik verbolgen ben, zal Ik hem bevel geven om roof te plegen, om buit te roven, en om het te vertrappen als slijk op straat. Maar zelf meent hij het zo niet, en diep in zijn hart denkt hij zo niet. Want het leeft in zijn hart om weg te vagen en de volken uit te roeien – niet weinige!”.
Het ultieme bewijs van Gods almacht is wel het feit dat Jezus’ kruisiging deel uitmaakt van Gods verlossingsplan. De overmacht van God is groter dan Zijn tegenstander ooit bevroeden kan![4]

Vandaag is het Goede Vrijdag.
We gedenken Christus’ lijden.
En het grijnst ons vanuit Lucas 22 toe: “Toen voer de satan in Judas”. Een oppervlakkige lezer zou kunnen denken dat dit het einde is.
Maar niets is minder waar. Want het wordt Pasen! Daarom is het vandaag echt Goede Vrijdag.
Er is dus alle reden om te zingen:
“Gij, o Jezus, hebt gedragen
lasteringen, spot en hoon,
zijt gebonden en geslagen,
Gij, des Vaders eigen Zoon,
om van schuld en eeuwig lijden
mij, verloorne, te bevrijden.
Duizend-, duizendmaal, o Heer,
zij U daarvoor dank en eer”[5][6].

Noten:
[1] Lucas 22:3-6.
[2] In deze alinea gebruik ik Mattheüs 12:24 en Mattheüs 25:41b.
[3] In deze alinea gebruik woorden uit Johannes 12:31, Johannes 14:30, Johannes 16:11, 2 Corinthiërs 4:4, Openbaring 12:9, Openbaring 20:3 en Openbaring 20:8.
[4] In deze alinea citeer ik Genesis 50:19b en 20, Jesaja 10:5-7.
[5] Gezang 14:2 – Gereformeerd Kerkboek-1986.
[6] Bij het schrijven van dit artikel gebruikte ik https://www.honderdbijbelstudies.nl/lessen-over-de-engelen/61c-de-satan-deel-iii-nog-een-aantal-feiten-over-de-satan/ ; geraadpleegd op zaterdag 23 maart 2024.

Met de Wijsheid door de wereld

Nog een paar dagen, dan zal het Pasen zijn. Dat gebeurt in een wereld waarin vrijheid van meningsuiting tegenwoordig steeds vaker tot gewelddadigheden leidt.
Neem nu het volgende.
“‘Hoe kon zoiets door de beveiliging heen komen?’, vraagt hoogleraar Joodse studies Bart Wallet zich af. Donderdagochtend werd een brandend voorwerp naar de Israëlische ambassade in Den Haag gegooid. De politie hield kort daarop een 25-jarige Amsterdamse man aan”.
Dat gebeurde op donderdag 21 maart 2024.
Het lijkt wel een nieuwe rage:
* Heb je ruzie met iemand? Sticht brand in zijn of haar huis.
* Ben je het niet eens met de handelwijze van een landsregering? Beschadig de ambassade van dat land.
* Ben je het niet eens met het standpunt dat de regering van je eigen land inneemt ten aanzien van de koers van een ander land? Gooi maar een brandbom naar het consulaat, of zo[1].

De oorlog tussen Hamas en Israël is, zoals wel bekend is, een escalatie van het Israëlisch-Palestijns conflict. Die oorlog begon op zaterdag 7 oktober 2023 en ontwikkelde zich tot een Israëlische militaire invasie in de Gazastrook.
De oorsprong van dat conflict ligt in het begin van de twintigste eeuw. Dat conflict lossen we natuurlijk niet in één artikel op.
Maar één ding is zeker: hongersnood, dood en verderf stemmen heel verdrietig.
Wat een ellende!
Wat een wanhoop!
We kunnen daarbij noteren dat brandstichtingen en andere gewelddadigheden geen enkele bijdrage leveren tot de oplossing van welk conflict dan ook. Er wordt een signaal afgegeven. Maar de betekenis daarvan wordt ernstig vertekend door een donker en milieuvervuilend rookgordijn. Er wordt gesproken over “een nieuwe stap in een glijdende schaal van haat en geweld tegen Joden en de Joodse staat Israël”[2].

In die sfeer gaan we in de richting van de Paasdagen.
In dat klimaat lezen we vandaag Spreuken 8:
“Ik, Wijsheid, Ik woon bij schranderheid
en vind kennis door alle bedachtzaamheid.
De vreze des Heeren is het kwade te haten;
hoogmoed, trots en de verkeerde weg
en een mond vol verderfelijke dingen haat Ik.
Bij Mij is raad en wijsheid.
Ik ben Inzicht, bij Mij is kracht”[3].

Die wijsheid “treedt op als openbaar persoon en heeft tevens een hoge ouderdom: ze bestond al vóór de schepping. Reeds in de intertestamentaire literatuur is dit thema verwerkt en in de christelijke kerk is de gepersonifieerde wijsheid opgevat als voorafschaduwing van Christus”. Voor een goed begrip: de periode tussen de laatste geschriften van het Oude Testament en de komst van Christus wordt vaak aangeduid als de intertestamentaire periode[4].

De Wijsheid woont samen met de intelligentie. Impulsiviteit kent Hij niet.
Mensen die samenleven met de Wijsheid zijn mannen of vrouwen uit één stuk.
Leven met eerbied voor God in de hemel betekent dat wij ver van het kwade weg blijven. De veroorzaker van het kwaad, de satan, is iemand bij wie we zo ver mogelijk uit de buurt blijven.
Arrogantie past niet bij ons. Wij zijn niet trots op wat we hebben bereikt.
We kiezen onze routes door het leven heel zorgvuldig uit. Want wij willen per se bij Jezus Christus in de buurt blijven. Wij letten goed op waar we lopen. Als het daarom gaat, bezitten we een zekere bezonnenheid.
Hebben we de mond vol over onze ergernissen, over onze persoonlijke frustraties of onze individuele mislukkingen? Laten wij rust zoeken bij onze God.
Missen we inzicht? Dan vragen we onze almachtige Vader om advies.
Een goede visie op de dingen en de energie onze taak te verrichten – die ontvangen we door samen met de Wijsheid door de wereld te wandelen. Samen met Jezus Christus dus.

Wij gaan weer even terug naar die aanval op de Israëlische ambassade.
Dat was “een onacceptabele daad”, zei premier Rutte.
Dat was “een schandalig dieptepunt”, zei VVD-er Brekelmans.
Die aanval was “heftig en zorgwekkend”, zei ChristenUnie-voorvrouw Bikker. “Laat niemand dit bagatelliseren”.
Dat alles is waar.
Maar de kern van de zaak lijkt ons te zijn dat die aanval op de Israëlische ambassade eens te meer bewijst hoe zondig, onbezonnen, arrogant en verdorven mensen van nature zijn.

Daarom: geloof in Jezus Christus, en in Zijn verlossingswerk.
Laten we samen met de Zaligmaker door de wereld wandelen. Dan behouden we inzicht en overzicht.

Noten:
[1] Het citaat komt uit: “Aanval op ambassade ‘past in patroon’”. In: Nederlands Dagblad, vrijdag 22 maart 2024, p. 1. Ook verderop in dit artikel citeer ik uit dat krantenbericht.
[2] Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Israëlisch-Palestijns_conflict ; geraadpleegd op vrijdag 22 maart 2024.
[3] Spreuken 8:12-14.
[4] Het citaat komt uit de onlineversie van de Studiebijbel. Commentaar bij Spreuken 8:12-16. Ook gebruik ik https://www.gotquestions.org/Nederlands/intertestamentaire-periode.html ; geraadpleegd op vrijdag 22 maart 2024.

Liefdevol inconsequent

“Ú zult uw schandelijk gedrag en uw gruweldaden dragen, spreekt de Heere. Want zo zegt de Heere Heere: Ik zal met u doen zoals u gedaan hebt: u hebt de eed veracht door het verbond te verbreken. Toch zal Ík denken aan Mijn verbond met u in de dagen van uw jeugd. Ik zal met u een eeuwig verbond maken. Dan zult u zich uw wegen herinneren en te schande worden, wanneer u uw zusters die ouder zijn dan u en degenen die jonger zijn dan u, hebt aangenomen. Ik zal u hen tot dochters geven, maar niet op grond van het verbond met u. Want Ík zal met u Mijn verbond maken. Dan zult u weten dat Ik de Heere ben, opdat u eraan denkt, u schaamt en uw mond niet meer opendoet vanwege uw smaad, wanneer Ik voor u verzoening doe over alles wat u gedaan hebt, spreekt de Heere Heere”.
Dat zijn de slotverzen van Ezechiël 16[1].

De God van het verbond is liefdevol inconsequent.
Er staat immers: “Want zo zegt de Heere Heere: Ik zal met u doen zoals u gedaan hebt: u hebt de eed veracht door het verbond te verbreken. Toch zal Ík denken aan Mijn verbond met u in de dagen van uw jeugd”.
Gods volk is ontrouw aan de Verbondsgod.
Gods volk krijgt een zware straf!
Toch – Israël heeft zich schandelijk gedragen, maar de Here denkt aan Zijn volk.
Toch – Israël kweekte zelfvertrouwen. Het geloof in Gods bescherming en zorg ebde weg. Maar de Heere blijft trouw.
Toch – het volk vertrouwde op goede diplomatieke banden met een land als Egypte. Maar de Here zorgt er Zelf voor dat Hij weer in beeld komt.

Israël wordt de risée van de regio. Gods volk wordt het mikpunt van spot. Het door God uitgekozen volk wordt vierkant uitgelachen.
Misschien is spot anno Domini 2024 voor Gereformeerden wel herkenbaarder dan zijzelf zouden willen.
Niet omdat zij op dwaalwegen gaan, maar juist omdat zij dicht bij God willen blijven.
Een Schriftgedeelte als Ezechiël 16 bepaalt ons, Gereformeerden in de eenentwintigste eeuw, bij onze positie in deze wereld: apart gezet om Hem te dienen, en niet de wereld.
Dan krijg je reacties als de volgende.   
‘O, hebben jullie nog van die zware preken die 35 tot 40 minuten duren?’
‘Hebben jullie nog zo’n stijve liturgie?’.
‘Wat?? Ben jij lid van die strenge kerk? Je ziet er helemaal niet streng uit…’.
Daar kunnen we best wat van zeggen. Bijvoorbeeld dat een goede preek niet per se 40 minuten hoeft te duren. Maar dat is niet het belangrijkste. Voorop staat dat Ezechiël 16 een waarschuwing is voor hardleerse kerkmensen: leef met Gods Woord, geniet van Zijn trouw en wek Gods toorn niet op!

Psalm 27 leert ons zingen:
“Maar door Gods trouw keert mijn vertrouwen weer;
in zwakheid wordt des Heren kracht volbracht.
Betoon u sterk, houd moed, geloof en wacht.
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op de Heer!”.
En de vraag is natuurlijk: waar zien we Gods trouw in ons bestaan?
Welnu, die zien we wellicht in het feit dat we nog steeds in de Bijbel lezen.
Die zien we wellicht in het feit dat onze lichamelijke en/of psychische mogelijkheden beperkt zijn, maar dat we nog altijd rotsvast geloven in Gods vaste beloften.
Die zien we wellicht in het feit dat we samen met anderen de Here kunnen dienen. In ons huwelijk. In de kerk. En misschien op nog veel meer plekken.
Dat gebeurt met vallen en opstaan – jazeker. Maar we mogen ons verheugen in de geloofswetenschap dat onze goede God liefdevol inconsequent is.
Laten we blij zijn met de gezondheid en de mentale spankracht die de Here geeft om Hem te dienen. Ieder op Zijn eigen plaats![2][3]

Noten:
[1] Ezechiël 16:58-63.
[2] In deze alinea citeer ik Psalm 27:7 – berijmd; Gereformeerd Kerkboek-1986.
[3] Het schrijven van dit artikel is een deel van mijn voorbereiding op een vergadering van de mannenvereniging ‘Augustinus’ van De Gereformeerde Kerk Groningen. Vanavond, woensdagavond 27 maart 2024, komen de verenigingsleden Deo Volente bijeen om Ezechiël 16 te bespreken.

God zorgt voor de kerk

“Toen Ik voorbij u kwam, zag Ik u, en zie, uw tijd was de tijd van de liefde. Zo spreidde Ik Mijn vleugel over u uit en bedekte uw naaktheid. Daarop zwoer Ik u een eed en ging een verbond met u aan, spreekt de Heere Heere, en zo werd u van Mij”.
Hierboven staan woorden uit Ezechiël 16. Gods zorg voor Zijn kerk valt meteen op. Hij neemt Zijn volk in bescherming.
Dat is, door de eeuwen heen, de vreugde van de kerk: Gods liefde en zorg voor al Zijn kinderen[1].

In dit artikel ligt de focus op een drietal punten:
* Gods zorg
* Gods instrumentarium
* Gods verbond

Gods zorg
De God van het verbond zorgt voor Israël als het, bij wijze van spreken, nog maar een baby is.
Dan komt Hij nog een keer langs.
Op dat moment gebeurt er iets opmerkelijks. “Wanneer de Heere de tweede keer voorbijkomt, wordt het weggeworpen kind dat Hij uit medelijden het leven heeft gegeven, ook een voorwerp van Zijn liefde. De Heere blijft niet haar Pleegvader, maar wordt haar Man. Zijn hart gaat naar Jeruzalem uit. Behalve verzorging biedt Hij de stad ook bescherming en bedekking, waarvan de ‘vleugel’ spreekt. Ten slotte brengt Hij haar in de nauwste verbinding met Zichzelf. Hij gaat een verbond met haar aan en zo wordt zij Zijn bezit. Dit alles bekrachtigt Hij met een eed. In de geschiedenis van Israël zien we dit bij de Sinaï. Dit verbond wordt ook met het beeld van een huwelijk uitgedrukt”[2].

Gods instrumentarium
God beschermt Zijn volk. Voor die beveiliging zet hij mensen in. We zien dat bijvoorbeeld in het Bijbelboek Ruth. Daar wordt Boaz ingezet. Ruth zegt tegen hem: “Ik ben Ruth, uw dienares. Spreid uw vleugel over uw dienares uit, want u bent de losser”.
Boaz heeft niet kunnen overzien hoe de God van het verbond hem een bijzondere plaats gaf in het voorgeslacht van onze Zaligmaker. Denkt u maar aan Mattheüs 1: “Salmon verwekte Boaz bij Rachab, Boaz verwekte Obed bij Ruth, Obed verwekte Isaï”. Of aan Lucas 3. Ook daar komen we Boaz tegen.
Mensen worden ingezet op een manier die zij zelf niet bedenken. Er is geen enkele reden om te veronderstellen dat dat in 2024 niet meer kan gebeuren. De Here zet Zijn kinderen in op de plek waar Hij hen hebben wil. Hij geeft de mogelijkheden om de taak te verrichten die wij door Hem opgedragen krijgen[3].

Gods verbond
Die taak voeren wij uit in het kader van het verbond dat God met Zijn volk gesloten heeft. Dat verbond gaat verder dan Israël. Er hoort een menigte van volken bij dat verbond. In dat verbond zijn ook koningen opgenomen. Allerlei soorten mensen – leidinggevend, dienend en alles wat daar tussen zit – hebben een relatie met God. Het is een eeuwig verbond!
Ja, God heeft een Verbondsrelatie met Zijn volk.
Hij houdt woord: Hij is trouw. De regenboog uit Genesis 9 staat nog altijd regelmatig aan de hemel. Ook vandaag is Hij aanwezig en actief.
Zijn beloften worden waar. We mogen en moeten zeker weten dat, wanneer wij oprecht om vergeving bidden, ons ook inderdaad vergiffenis gegeven wordt. Jazeker, de beloften over de hemelse toekomst worden werkelijkheid!
De God van hemel en aarde gaat altijd met ons mee, waar wij ons ook bevinden.
Maar naast Gods beloften is er ook de eis: we moeten aan Gods bevelen denken om die te doen. Gods wet is de heilzame norm voor ons aller leven!
Wij mogen het geloven, en vervolgens proclameren waar dat kan: Jezus Christus heeft voor ons geleden, onze zondeschuld is betaald. Ezechiël 16 heeft dus ook een Paasboodschap in zich![4]

“Zo werd u van Mij”, lezen we in Ezechiël 16.
Het moge duidelijk zijn: bij de almachtige God van hemel en aarde is altijd een veilige schuilplaats.
Bij onze goede God vinden we rust. Daarom is Psalm 131 op zijn plaats:
“Gespeend en toch getroost, zo laat
mijn ziel zich leiden door Gods raad.
Hoop, Israël, op God de Heer,
rust bij Hem nu en immermeer”[5][6].

Noten:
[1] In deze alinea citeer ik Ezechiël 16:8.
[2] In deze alinea citeer ik van https://www.kingcomments.com/nl/bijbelstudies/Ez/16 ; geraadpleegd op dinsdag 19 maart 2024. Deze website gebruik ik ook elders in dit artikel.
[3] In deze alinea citeer ik achtereenvolgens Ruth 3:9b en Mattheüs 1:5. Verder refereer ik aan Lucas 3:32.
[4] Deze alinea is geschreven met een schuin oog op Genesis 9:13, Genesis 17:4-8, Deuteronomium 7:9, Deuteronomium 31:8, Psalm 103:17,18 en Hebreeën 9:15.
[5] Psalm 131:3 – berijmd; Gereformeerd Kerkboek-1986.
[6] Het schrijven van dit artikel is een deel van mijn voorbereiding op een vergadering van de mannenvereniging ‘Augustinus’ van De Gereformeerde Kerk Groningen. Op woensdagavond 27 maart 2024 komen de verenigingsleden Deo Volente bijeen om Ezechiël 16 te bespreken.

Geschikt voor onze taak

Dit artikel begint met stoere woorden van Petrus en de andere discipelen: “Al zouden zij ook allen aanstoot aan U nemen, ik zal nooit aanstoot aan U nemen. Jezus zei tegen hem: Voorwaar, Ik zeg u dat u in deze nacht, voordat de haan gekraaid zal hebben, Mij driemaal zult verloochenen. Petrus zei tegen Hem: Al moest ik ook met U sterven, ik zal U beslist niet verloochenen! Hetzelfde zeiden ook al de discipelen”[1].

Dat klinkt stoer. Stevig. De leerlingen geven blijk van een groot geloof. De discipelen lijk je niet zomaar omver te blazen. Dat lijkt zo, inderdaad. Maar we weten allemaal dat er van die stoerheid ten langen leste weinig meer overblijft. Als Jezus in Mattheüs 26 gevangengenomen wordt, staat daar bij: “Maar dit alles is geschied, opdat de Schriften van de profeten vervuld zouden worden. Toen verlieten al de discipelen Hem en vluchtten”[2].

Wat zouden wij doen als dat anno 2024 gebeurde? Laten we maar eerlijk zijn: wij zouden misschien wel hetzelfde doen. Mogelijk zouden we van een afstandje bekijken wat er zoal geschiedde.

Wij gaan keurig naar de kerk. Elke zondag, als het even kan. Wij doen mee aan allerlei werk in de kerk. Wij lezen een krant, waarschijnlijk één met een christelijke signatuur. Wij lezen een landelijk kerkblad, of misschien een familieblad. Bij oppervlakkige beschouwing is alles goed georganiseerd. Het gaat ordelijk toe. Maar hoe gedragen we ons als we rechtstreeks te maken krijgen met cynisme, met vijandelijkheden, met haat?

Wij leven in een tijd waarin velen zich afvragen: wat gaat president Poetin na zijn herverkiezing doen? Lange tijd dachten velen dat er overal in Europa voor altijd vrede zou blijven. Niets is minder waar. Terecht signaleert iemand: “Er is toch weer oorlog in Europa. En de dreiging is reëel. De defensie-uitgaven worden weer opgeschroefd, maar nog steeds zit Nederland onder de NAVO-norm van 2% van het bruto binnenlands product (bbp). Dat zou nu neerkomen op ca. 20 miljard euro per jaar. Als Amerika zich terug zou trekken uit de NAVO zou de bijdrage wel eens 4 tot 8 % moeten worden. Het wordt nu gezegd zonder blikken of blozen”.
Wij zien dreiging in de verte. Op een website van de Universiteit Leiden lezen we: “De kans op oorlog dichterbij huis is reëel, waarschuwen politieke en militaire leiders in Europa. Ook in Nederland pleitten sommigen al voor een oorlogseconomie en dienstplicht”.
Hoe gereformeerd blijven we als we angstscenario’s moeten gaan schetsen?[3]

Laat één ding volstrekt duidelijk wezen: wij mogen er op vertrouwen dat God ons kracht zal geven om te getuigen van ons geloof. Wij hoeven ons niet af te vragen hoe we in crisissituaties van ons geloof zullen getuigen. Waarom niet? De Here geeft ons Zelf de woorden in de mond.
Waarom weten wij dat zo zeker?
Dat weten we omdat God van Zijn gelovige kinderen steunpilaren maakt.

Leest u maar mee in Galaten 2: “En toen Jakobus, Kefas en Johannes, die geacht werden steunpilaren te zijn, de mij gegeven genade erkenden, gaven zij mij (= Paulus) en Barnabas de rechterhand van gemeenschap, opdat wíj naar de heidenen en zíj naar de besnedenen zouden gaan”.
Jakobus, Cefas en Johannes zijn steunpilaren.
Cefas – dat is de Aramese bijnaam die Jezus aan Petrus geeft. In een Studiebijbel lezen we: “De naam is afgeleid van het Aramese woord kejfa dat ‘rots’ betekent en in het Grieks met petra (de vrouwelijke vorm) of petros (de mannelijke vorm) ‘rots, rotsblok’ wordt vertaald”.
De hemelse God maakt van mensen steunpilaren![4]

Hoe gebeurt dat dan?
Iets daarvan zien we in Lucas 22. Daar zegt Jezus: “Simon, Simon, zie, de satan heeft u allen opgeëist om te ziften als de tarwe. Maar Ik heb voor u gebeden dat uw geloof niet ophoudt. En u, als u eens tot inkeer gekomen bent, versterk dan uw broeders”.
Dus – Jezus bidt voor Petrus. En God de Vader verhoort dat gebed. De energie voor krachtige getuigenissen komt van God[5].

De hemelse Heer maakt daar Zijn eigen keuzes in. Dat blijkt heel duidelijk in Johannes 15: “Niet u hebt Mij uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren, en Ik heb u ertoe bestemd dat u zou heengaan en vrucht dragen, en dat uw vrucht zou blijven, opdat wat u ook maar van de Vader vraagt in Mijn Naam, Hij u dat geeft. Dit gebied Ik u: dat u elkaar liefhebt”.
God kiest de mensen uit om Zijn evangelie de wereld in te dragen en aan de mensen door te geven. Wij mogen onszelf beschouwen als bruikbaar instrumentarium voor de God van alle leven, omdat Hij ons geschikt maakt voor de taak waartoe Hij ons roept[6].

“Toen verlieten al de discipelen Hem en vluchtten”. Zouden wij dat ook doen, als het er op aankomt? Misschien niet. Als de Here ons kracht geeft, maken wij ons niet uit de voeten. Laten wij Hem dus maar om blijvende kracht vragen. Bijvoorbeeld met woorden uit Psalm 119:
“Bijna tot niets ben ik teruggebracht,
toch heb ik uw bevelen niet vergeten.
Richt mij weer op en geef mij nieuwe kracht,
uw goedheid, Heer, is immers ongemeten,
opdat ik uw geboden trouw betracht,
aan allen uw getuigenis doe weten”[7].

Noten:
[1] Mattheüs 26:33-35.
[2] Mattheüs 26:56.
[3] In deze alinea citeer ik uit: J. Wieringa, “Bezuinig niet op je defensie!”. In het nog te verschijnen aprilnummer van het Gereformeerd familieblad De Bazuin, jaargang 18 nr. 4, p. 10-12. En verder van https://www.universiteitleiden.nl/nieuws/2024/02/ook-nederland-moet-rekening-houden-met-een-directe-confrontatie-met-rusland ; geraadpleegd op maandag 18 maart 2024.
[4] In deze alinea citeer ik Galaten 2:9. Verder gebruik ik de onlineversie van de Studiebijbel, woordstudie Kephas.
[5] In deze alinea citeer ik Lucas 22:31,32.
[6] In deze alinea citeer ik Johannes 15:16,17.
[7] Psalm 119:33 – Gereformeerd Kerkboek-1986.

Het program van politici

Wat is uw program in het leven?
Wat een vraag!

In Den Haag weten ze wel het een en ander van een program.
Het Nederlands Dagblad meldt op vrijdag 15 maart: “Een ‘programkabinet’ is de enige optie voor een samenwerking tussen de vier formerende partijen, stelt oud-informateur Kim Putters. Die formule was in politiek Den Haag nog niet bekend.
Een meerderheids- of minderheidskabinet met PVV, VVD, NSC en BBB is niet mogelijk, stelt Kim Putters, die donderdagmiddag zijn eindverslag over de formatie presenteerde. Dat betekent ook dat hij vanaf nu oud-informateur is. Ook een vorm waarbij één van de partijen gedoogt, is op dit moment niet haalbaar, blijkt uit het verslag. Putters stelt daarom een ‘programkabinet’ voor – een nieuwe term in Den Haag. Het is volgens hem een variant op het al vaker genoemde extraparlementaire kabinet. De kern van een programkabinet is dat er een summier hoofdlijnenakkoord komt, opgesteld door een zo groot mogelijk deel van de Tweede Kamer. In ieder geval de PVV, VVD, NSC en BBB moeten daarover in gesprek, adviseert Putters”[1].

De ChristenUnie moet, zo blijkt, ook aan haar program werken.
“Verwatering van het eigen geluid, geseculariseerde kiezers en intern activisme: de ChristenUnie leed een forse verkiezingsnederlaag en probeerde te achterhalen waar het misging. ‘We zijn te genuanceerd gaan praten”[2].

Het is duidelijk dat het in het parlement niet de bedoeling is om bij een bijdrage achter het katheder telkens een predicatie te houden. Bijvoorbeeld over Deuteronomium 6, Johannes 3:16 en Johannes 17.
Als christenen dat standaard gaan doen, rent de rest van de parlementariërs binnen de kortst mogelijke tijd de vergaderzaal uit om even koffie te halen.

Het hierboven gebezigde woord ‘genuanceerd’ lijkt echter boekdelen te spreken.
Dat woord betekent dat in gesprekken en debatten alle aspecten van een bepaald onderwerp keurig netjes aan bod komen. En zo hoort het ook, zeggen we dan.
Maar…
Zit bij christen-parlementariërs bij ieder onderwerp Gods Woord in het hoofd? Het valt te vrezen dat dat niet het geval is. Overigens is het – wat schrijver dezes betreft – niet gewenst dat de dames en heren volksvertegenwoordigers op commando het Woord van God kunnen opzeggen. Dat is geen doen. Het is niet nodig, bovendien. Maar Gods Woord is wel van toepassing in heel het leven.
Dat leren we in Deuteronomium 6: “Luister, Israël! De Heere, onze God, de Heere is één!

Daarom zult u de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. Deze woorden, die ik u heden gebied, moeten in uw hart zijn. U moet ze uw kinderen inprenten en erover spreken, als u in uw huis zit en als u over de weg gaat, als u neerligt en als u opstaat. U moet ze als een teken op uw hand binden en ze moeten als een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn. U moet ze op de deurposten van uw huis en op uw poorten schrijven”. 
Dat moeten politici bedenken.
Ja, Gods Woord is relevant voor alle mensen. Voor de ingezetenen van Nederland. Voor de inwoners van Europa. Voor alle wereldburgers.
Trouwens, niet voor niets zegt Jezus in Marcus 12 tegen een Schriftgeleerde: “Het eerste van alle geboden is: Luister, Israël! De Heere, onze God, de Heere is één”[3].

In Deuteronomium 6 staan bekende woorden. Volgelingen van Christus mogen nooit vergeten dat het daar om een dienstbevel gaat: We lezen: “Daarom zult u de Heere, uw God, liefhebben”.
In de Naardense Bijbel is dat bevel wellicht nog wat dwingender weergegeven:
“Hoor, Israël! –
de Ene is onze God, de Ene alleen!
Liefhebben zul je
de Ene, je God,
met heel je hart,
met heel je ziel,
en met al je macht!
Wezen moeten
deze woorden,
die ik je heden gebied, op je hart!
Herhalen zul je ze voor je zonen-en-dochters
en daarin spreken, –
als je zit in je huis en als je gaat over de weg,
als je je neerlegt en als je opstaat!
Binden zul je ze tot een teken op je hand, –
wezen zullen ze tot merkteken tussen je ogen!
Schrijven zul je ze op de posten van je huis
en in je poorten!”[4].

In het program van politici behoort Gods Woord het eerste en het laatste woord te hebben. Christen-parlementariërs behoren daarin het goede voorbeeld te geven.
In al hun doen en laten.
Zonder Gods zegen zal hen niets baten.

Noten:
[1] ‘Programkabinet’ is het toverwoord van Kim Putters”. In: Nederlands Dagblad, vrijdag 15 maart 2024, p. 1.
[2] “Te linkse, verwaterde CU verwerkt nederlaag”. In: Nederlands Dagblad, vrijdag 15 maart 2024, p. 4,5.
[3] In deze alinea citeer ik Deuteronomium 6:4-9 en Marcus 12:29.
[4] De Naardense Bijbel – voltooid in 2004, herzien in 2014 – “staat voor een letterlijke vertaling en wordt geprezen om zijn combinatie van letterlijkheid en poëtische kracht. De letterlijkheid maakt de schoonheid van het origineel voelbaar”. Zie https://www.naardensebijbel.nl/ ; geraadpleegd op vrijdag 15 maart 2024.