Historische gebeurtenis

In Galaten 4 is het een beetje Kerst. Kijkt u maar: “Maar toen de volheid van de tijd gekomen was, zond God Zijn Zoon uit, geboren uit een vrouw, geboren onder de wet, om hen die onder de wet waren, vrij te kopen, opdat wij de aanneming tot kinderen zouden ontvangen. Nu, omdat u kinderen bent, heeft God de Geest van Zijn Zoon uitgezonden in uw harten, Die roept: Abba, Vader! Dus nu bent u geen slaaf meer, maar een zoon; en als u een zoon bent, dan bent u ook erfgenaam van God door Christus”[1].

Paulus betoogt in Galaten 4: ‘Gods Zoon werd geboren uit een Joodse vrouw. Omdat Jezus een Jood was moest Hij Zich aan de wet van Mozes houden. Alleen zo kon Hij mensen die zich ook aan die Mozaïsche wet moesten houden, bevrijden van zondeschuld. Door die bevrijding veranderde ook de status van die mensen: eerder waren zij slaven, nu zijn zij door God aangenomen kinderen. Alle mensen die de Heiland eerbiedigen gaan met de Geest van Hem op weg naar de toekomst. Kinderen zijn in de regel de erfgenamen van hun ouders. Zo zijn Gods kinderen erfgenamen van Jezus Christus, Gods Zoon’[2].

In Galaten 4 staat de intrigerende uitdrukking ‘volheid van de tijd’. Wij komen die term ook tegen in Efeziërs 1: “In Hem hebben wij de verlossing, door Zijn bloed, namelijk de vergeving van de overtredingen, overeenkomstig de rijkdom van Zijn genade (…) om in de bedeling van de volheid van de tijden alles weer in Christus bijeen te brengen, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is”[3].

Wat betekent die uitdrukking?
De Christelijke Gereformeerde hoogleraar dr. J.W. Maris schreef daarover eens: “Mensen zitten midden in de geschiedenis. Ons bestaan lijkt wel te dobberen op de oceaan van de tijd. Wat er gebeurt, sleept ons al te vaak mee. Het nieuws kan vrees aanjagen. Wat voor tijden zullen we nog beleven? Soms komt er uit al dat gebeuren iets op ons af dat als een vloedgolf mensen meesleurt. Dan rollen oorlogen en natuurrampen over mensen heen. Daarom verkeert ons leven soms zo tussen vrees en hoop.
Midden in die grote geschiedenis schrijven we onze kleine geschiedenis: wat er gebeurt in gezinnen, het opgroeien, liefhebben, trouwen en kinderen krijgen, het maken van carrière, het volgen van studies. (…)
Maar de komst van de Zoon van God in deze wereld maakt dat anders! De Schrift geeft ons andere ogen om naar het leven, naar de geschiedenis, te kijken” (…)
Die uitdrukking betekent “dat met de komst van Christus er iets verandert met de tijd! Hij maakt de tijd vol. Dat gaat niet alleen om de lijd die eraan vooraf is gegaan; het heeft ook betekenis voor de perioden die nog volgen. De lijd is niet meer denkbaar zonder Hem! Zijn komst is daar als de tijd vol is. Of juist omgekeerd: met zijn komst kan de tijd nooit meer onvervuld blijven, leeg zijn! Vanaf dat ogenblik gaat alles nooit meer ‘zo maar’. Als Christus gekomen is, is daar met Hem het middelpunt van de tijd! ‘Het laatste der dagen’ begint!”[4]

Jezus is, om zo te zeggen, het Scharnier.
Daar draait alles op.
Heel de wereld draait om Hem!

Wij praten vaak over historische gebeurtenissen.
Dan hebben we ’t bijvoorbeeld over D-day: de dag dat geallieerde troepen in Normandië landden. Zo werd dinsdag 6 juni 1944 een keerpunt in de Tweede Wereldoorlog.
Of over de Wet openstelling huwelijk. Nederland werd op zondag 1 april 2001 het eerste land in de wereld waar het huwelijk tussen twee personen van gelijk geslacht mogelijk is.
Of over de abdicatie van koningin Beatrix op dinsdag 30 april 2013.
Of het eerste Nederlandse kabinet waarin de Partij voor de Vrijheid een hoofdrol gaat spelen. Het treedt aan op dinsdag 2 juli 2024, zo is de planning.

Het probleem is dat mensen de geschiedenis niet kunnen overzien. Daarom raadt de Prediker in hoofdstuk 11 aan: “Evenmin als u weet wat de richting van de wind is, of hoe het gaat met de beenderen in de buik van een zwangere vrouw, evenmin kent u het werk van God, Die alles maakt. Zaai uw zaad in de morgen en trek uw hand in de avond niet terug. U weet immers niet of dit zal slagen of dat, of dat het allebei goed zal zijn”.
De God van hemel en aarde overziet de wereldhistorie wel!
Hij gaf de ommekeer: Hij schonk Zijn Zoon om ons te redden. Dat is pas historisch!

De impact van die gebeurtenis is niet te overschatten. Immers – het lijden en sterven van Jezus splijt de mensheid definitief in tweeën: vóór of tégen Christus!
Er zijn, goed beschouwd, twee kampen: in vertrouwen op God Zijn Woord eerbiedigen, of – gelet op de cultuur om ons heen – in de praktijk afwijkingen van dat Woord toestaan.
De Gereformeerde gezindte leeft, als het daarom gaat, op een kruispunt van de tijd. En ja, het zou best eens kunnen zijn dat de generale synode van de Christelijke Gereformeerde kerken, die op vrijdag 21 juni jongstleden geopend is, op dat punt ‘historisch’ wordt!
Het moge duidelijk zijn: er rust een grote verantwoordelijkheid op broeders en zusters die momenteel in het Nederlandse kerkelijke leven vooraan staan![5]

Laten wij, bij al ons werk in kerk en maatschappij, maar voor onszelf en voor anderen bidden. Bijvoorbeeld met de woorden van Psalm 119:
“Ik klem mij vast aan uw getuigenis.
O Heer, laat niet vergeefs mij op U hopen!
Gij zijt mijn licht, mijn dag bij duisternis,
Gij doet uw woorden voor mijn ogen open,
verruimt mijn hart en maakt mijn reis gewis.
Ik zal de weg van uw geboden lopen”[6].

Noten:
[1] Galaten 4:4-7.
[2] In deze alinea gebruikte ik de weergave van Galaten 4 in de Basisbijbel.
[3] Efeziërs 1:7 en 10.
[4] Het citaat komt uit: prof. dr. J.W. Maris, “De volheid van de tijd”. In: De Wekker, vrijdag 19 december 2003, p. 100, 101.
[5] In deze alinea citeer ik Prediker 11:5, 6.
[6] Psalm 119:12 – berijmd; Gereformeerd Kerkboek-1986.