Garanties voor de eeuwigheid

De uitverkiezing – dat vinden velen vandaag een behoorlijk zwaar onderwerp. Wie is er uitverkoren? Hoe weet je dat zeker? Kun je dat voelen? Dat zijn vragen die velen zwaar op het hart liggen.

Het is opvallend dat de apostel Paulus daar in Titus 1 niet moeilijk over doet. Onbekommerd schrijft hij het op: “Paulus, een dienstknecht van God en een ​apostel​ van ​Jezus​ ​Christus, overeenkomstig het geloof van de uitverkorenen van God en de kennis van de waarheid, die in overeenstemming met de godsvrucht is, in de hoop op het eeuwige leven, dat God, Die niet liegen kan, vóór de tijden der eeuwen beloofd heeft”[1].

Paulus is een gezant van Jezus Christus.
De Heiland is de kern van het geloof van door God uitgekozen mensen. Sterker nog: Hij is, ook voor de geadresseerde – Titus dus – het centrum van het leven.
Jezus Christus confronteert alle gelovige mensen met de werkelijkheid van het leven, en met de reddende waarheid van het Evangelie. De Godvrezendheid van die gelovigen is met die reddende waarheid in lijn.

De apostel is zeker van zijn zaak. Opvallend is dat! Paulus is door God uitgekozen. En Titus is uitgekozen. En er zijn veel meer uitverkorenen. Al die mensen hebben de zekerheid van het eeuwige leven.
Geen twijfel mogelijk!
Er is geen mens die daar tussen komt!
Anno 2019 zwerft niet zelden de weifeling door het zwerk. Hoe kan een mens nu zeker weten dat hij of zij werkelijk bij God hoort? Paulus schrijft hier impliciet: mensen, zit daar nu maar niet over in. Uitverkorenen hebben het geloof. Zij dragen de kennis van de waarheid altijd met zich mee. Het kan niet anders: die hoop moet al ons leed verzachten[2].

Vandaag de dag zijn er heel wat mensen die eigenlijk een hekel hebben aan veel zekerheden in de kerk. Men zegt bijvoorbeeld: ‘Haal je zekerheid niet uit uw standpunten. Standpunten zijn vaak tijdgebonden gebleken en kunnen medemensen buitensluiten of beschadigen’[3].
Maar in Titus 1 wordt, waar het over de uitverkiezing gaat, het de zekerheid van de kerk juist bevorderd. Laat de uitverkiezing vooral niet begeleiden door een bataljon vraagtekens!

Paulus schrijft in Titus 1 over de dwaalleraars: “Wijs hen daarom streng terecht, opdat zij gezond zullen zijn in het geloof, en zich niet zullen bezighouden met Joodse verzinsels en geboden van mensen die zich van de waarheid afkeren”[4]. Een commentator noteert daarbij dat wij moeten denken “aan allerlei speculatie over oudtestamentische geschiedenissen en fantasieën over personen die in het OT voorkomen. Allerlei menselijke verzinsels worden aan de Schrift toegevoegd en er uiteindelijk voor in de plaats gesteld”[5].

Gods uitverkorenen mogen God vragen om heiliging. Jezus vraagt daar in Johannes 17 ook om: “Heilig​ hen door Uw waarheid; Uw woord is de waarheid”[6]. Die heiliging komt klaarblijkelijk tot stand door het lezen ván en het gehoorzamen áán Gods Woord.
En dan gaan Gods kinderen elkaar als vanzelf opzoeken: “Jezus heeft daar ook om gebeden: “En Ik ​bid​ niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven, opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt”[7].

Als de uitverkorenen niet zo zeker zijn van het feit dat zij door God uitgekozen zijn, is het recept duidelijk: gelovig blijven Bijbellezen, gelovig blijven bidden!
Leest u maar mee in de Dordtse Leerregels: “Nu zijn er mensen die het levend geloof in Christus of het vertrouwen met hart en ziel, een goed geweten voor God, het leven in de kinderlijke gehoorzaamheid en het roemen in God door Christus nog niet zo sterk bij zichzelf opmerken. Toch gebruiken zij de middelen, waardoor God naar zijn belofte dit alles in ons bewerkt. Zij moeten zich niet laten ontmoedigen, wanneer zij over de verwerping horen spreken en evenmin zichzelf tot de verworpenen rekenen. Integendeel, zij moeten de middelen trouw blijven gebruiken, vurig verlangen naar de tijd van overvloediger genade en die eerbiedig en ootmoedig verwachten. Zij die ernstig verlangen zich tot God te bekeren, Hem alleen te behagen en uit het lichaam des doods verlost te worden, maar toch nog niet zo ver in het gelovig leven voor de Here kunnen komen, als zij wel wilden, behoren voor deze leer van de verwerping al helemaal niet bevreesd te worden. De barmhartige God heeft immers beloofd, dat Hij de walmende vlaspit niet zal uitdoven en het geknakte riet niet zal verbreken”[8].

Wij leven in een tijd waarin er veel moeilijke problemen aan de orde zijn. Stikstof, PFAS – alleen al het noemen van die termen bezorgt mensen die in de commerciële wereld actief zijn allerlei rillingen… Zelfs de minister-president van Nederland lijkt op weg naar enige slapeloze nachten: “Dit is in zijn complexiteit onvergelijkbaar met de vluchtelingencrisis uit 2015 en 2016”[9]. Er zijn maatregelen nodig die velen tegenstaan, en waarover nu reeds wordt verzucht: ‘We hopen dat de regeling snel weer anders wordt’.
Welnu – in Titus 1 zijn ten diepste zaken van een heel ander kaliber aan de orde. Want daar gaat het over eeuwig leven. Het leven van Gods kinderen eindigt nimmermeer. Dat is een belofte die al staat van vóór de tijden der eeuwen – zeg maar: lang vóórdat iemand over een jaartelling had nagedacht!
De uitverkiezing?
Daarover is geen twijfel mogelijk!
Er is geen mens die daar tussen komt!
Om tenslotte met de apostel Paulus in Romeinen 8 te spreken: “Wie zal beschuldigingen inbrengen tegen de uitverkorenen van God? God is het Die rechtvaardigt”[10]!

Noten:
[1] Titus 1:1 en 2 a.
[2] Deze woorden vinden wij terug in Gezang 37:2 – Gereformeerd Kerkboek-1986.
[3] Zie hiervoor bijvoorbeeld https://visie.eo.nl/2015/08/waarom-standpunten-nooit-zekerheden-zijn/ ; geraadpleegd op woensdag 13 november 2019.
[4] Titus 1:13 b en 14.
[5] Commentaar bij Titus 1:14, in de online versie van de Studiebijbel.
[6] Johannes 17:17.
[7] Johannes 17:20 en 21.
[8] Dordtse Leerregels, hoofdstuk I, artikel 16.
[9] Geciteerd van https://nos.nl/artikel/2310250-rutte-verlaging-maximumsnelheid-rotmaatregel-maar-er-speelt-een-groter-belang.html ; geraadpleegd op woensdag 13 november 2019.
[10] Romeinen 8:33.