“In 2050 moeten 10 miljard mensen toegang hebben tot gezond en voedzaam voedsel. De voedselproductie die daarvoor nodig is, moet veel duurzamer worden om klimaatverandering en milieuschade te beperken. We moeten rekening houden met de grenzen van onze planeet”.
Aldus alarmeert ons Wageningen University & Research[1].
Het is waar dat we de aarde als goede rentmeesters moeten beheren. Het is waar dat we moeten oppassen voor voedselverspilling. Het is waar dat we het voedsel dat op deze aarde beschikbaar is goed moeten verdelen.
Maar volgelingen van Christus hebben in deze wereld meer te melden.
Laten wij elkaar op deze Dankdag voor gewas en arbeid wijzen op Handelingen 17: “De God Die de wereld gemaakt heeft en alles wat daarin is, Deze, Die een Heere van de hemel en van de aarde is, woont niet in tempels die met handen gemaakt zijn. Hij wordt ook door mensenhanden niet gediend alsof Hij iets nodig heeft, omdat Hij Zelf aan allen het leven, de adem en alle dingen geeft. En Hij maakte uit één bloed heel het menselijke geslacht om op heel de aardbodem te wonen; en Hij heeft de hun van tevoren toegemeten tijden bepaald, en de grenzen van hun woongebied, opdat zij de Heere zouden zoeken, of zij Hem misschien al tastend zouden mogen vinden, hoewel Hij niet ver is van ieder van ons. Want in Hem leven wij, bewegen wij ons en bestaan wij; zoals ook enkelen van uw dichters gezegd hebben: Want wij zijn ook van Zijn geslacht”[2].
In heel ons leven zijn wij van Hem afhankelijk. Natuurlijk – wij hebben onze eigen verantwoordelijkheid. Wij moeten ons verstand gebruiken teneinde het beheer van deze aarde op een goede manier vorm te geven.
Het is zo dat wij zo nu en dan naar de kerk gaan om God te begroeten, zo van: ‘Wij moeten de Gever van ons bezit op z’n minst een beetje kennen’. Het is niet zo dat wij ons vandaag opeens realiseren dat het beter is om God niet te vergeten.
God is, zo schrijft Paulus in Handelingen 17, volstrekt niet vergelijkbaar met ons goud of met onze andere kostbaarheden. De kunstzinnigheid van een mens haalt het niet bij Gods almacht. De gedachtewereld van een intelligente wereldburger haalt het niet bij Gods alwetendheid.
God is heel dichtbij ons.
In het verbond is Hij heel intiem met de door Hem aangenomen kinderen die op aarde leven[3].
God kent onze blijdschap als er wat lekkers op tafel staat.
Hij kent onze zorgen: zullen de prijzen in de supermarkt nog verder stijgen?; kunnen we de energienota nog wel betalen? hoe gaat het in de toekomst als wij meer zorg nodig hebben?
Hij kent ons verdriet: wat zouden onze overleden ouders vinden van ons werk in de kerk en van de maatschappij waarin wij leven? Wij kunnen het hen niet meer vragen…
Er zijn heel veel kwesties die onze aandacht opeisen. Bevredigende antwoorden zijn er lang niet altijd.
Maar Hij heeft onze tijden bepaald. De seizoenen blijven wisselen, zolang deze aarde bestaat.
In een Studiebijbel staat bij Handelingen 17 geschreven: “God is de soevereine Heer die de mens bewegingsvrijheid geeft binnen de door Hem vastgestelde grenzen”. Denk daarbij vooral aan natuurlijke grenzen: rivieren, zeeën, bergen. De God van het verbond geeft ons ieder onze eigen werkplek. En de impliciete vraag die steeds weer uit Handelingen 17 opklinkt is: zijn wij bereid om op die werkplek contact met God te houden, en op Hem te vertrouwen? [4]
We hebben allemaal de neiging om onze eigen problemen op te lossen.
Op de boerderij, met de koeien en het jongvee.
In de kippenstal, waar de vogelgriep rondwaart en het voortbestaan van het bedrijf zomaar onzeker wordt.
Met de medicijnen die ons lichamelijk en geestelijk welbevinden moeten bevorderen. Zullen ze wel leverbaar blijven?
Ach ja, er zijn nog wel leuke dingen in het leven. Maar die verdwijnen al snel uit het zicht als wij de vraagstukken van onze levens weer onder ogen moeten zien. En die problemen zijn heus niet eensklaps opgelost als wij uit de kerk komen.
Ja, de grenzen van onze planeet zijn er na de kerkdienst nog altijd…
Maar weet u wat God van dat alles vindt?
Lees en zing het maar mee in Psalm 50:
“Maar tot de goddeloze mens spreekt God;
Mijn rechten klinken in uw mond als spot.
Gij spreekt van mijn verbond, maar haat de wet,
verwerpt mijn woord, als het u grenzen zet.
Gij houdt het met ontuchtigen en dieven
en leeft naar eigen lusten en believen.
Zo spreekt de Heer: al wie in dankbaarheid
aan Mij het offer van zijn leven wijdt,
houdt Mij in eer en heeft mijn wil verstaan.
Hij baant de weg, waarlangs mijn heil kan gaan.
Hij zal het zien, hij zal het zelf ervaren;
Ik zal mijn vrede aan hem openbaren”[5].
Als wij dat belijden is God vlakbij. In ons hart namelijk – met Zijn Heilige Geest!
Noten:
[1] Geciteerd van https://www.wur.nl/nl/themas/van-honger-naar-voedselzekerheid.htm ; geraadpleegd op woensdag 25 oktober 2023.
[2] Handelingen 17:24-28.
[3] In deze alinea gebruik ik onder meer: A. Janse, “Leven in het verbond”. – Kampen: Kok, 1937. – p. 25.
[4] In deze alinea gebruik ik de onlineversie van de Studiebijbel, commentaar bij Handelingen 17:26. En: P. Schalk, “Boer op dankdag”. In: De Saambinder, donderdag 27 oktober 2022, p. 6.
[5] In deze alinea citeer ik Psalm 50:8,11 – berijmd; Gereformeerd Kerkboek-1986.
gereformeerd leven in nederland 
Plaats een reactie