Op jacht naar het doel

Heeft de apostel Paulus een jachtig leven gehad? Het was in elk geval wel dynamisch. De zendingsreizen, en alle gebeurtenissen daaromheen, leggen daar getuigenis van af.
Inderdaad – Paulus had in zekere zin een jachtig leven. Leest u maar mee in Philippenzen 3: “Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus Jezus gegrepen. Broeders, ikzelf denk niet dat ik het gegrepen heb, maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus”[1].

‘Verheug u in de Heer!’, schrijft Paulus.
‘Kijk uit voor de mensen die die blijdschap negatief willen beïnvloeden. Dat zijn mensen die kapot willen snijden wat Christus tot stand heeft gebracht. Het gaat juist om Christus! Nee, de besnijdenis is echt niet meer nodig.
We horen niet pas bij Christus als de besnijdenis heeft plaatsgevonden. Kijken naar Christus is niet in de eerste plaats een lichamelijke activiteit. Alle aandacht gaat naar de Geest van Jezus Christus’.   
Zeker, de apostel Paulus is een heel keurige Jood, daar niet van. Hij is volgens de regels besneden op de achtste dag na zijn geboorte. Hij is een echte Israëliet, uit de stam Benjamin. Hij is een echte Farizeeër, met een degelijke godsdienstopleiding. Hij is een ijverig kerklid bovendien.
Maar dat alles schuift naar de achtergrond nu de apostel de Gezalfde kent.
Sterker nog, al die keurige Joodse gewoontes, al die drukte in de kerk… – die kan hij degraderen naar de AWR als hij Christus niet kent. De AWR? Jazeker, de Afdeling Waardeloze Rommel.

Want wie Jezus Christus leert kennen, wil niets liever dan één met Hem worden. Zijn rechtvaardigheid wordt de onze als wij in Hem geloven.
Dan krijgt ons leven opstandingskracht.
Dan staat er een stempel op ons leven: zondeschuld is betaald.
Dan is ons leven voorzien van een keurmerk: sterven wordt doorgang naar volmaakt leven.

Paulus heeft die doorgang nog niet bereikt.
Volmaakt is zijn leven nog niet.
Ons leven is ook nog niet perfect.
Maar Gods kinderen, Paulus incluis, weten het honderd procent zeker: dat volmaakte leven komt eraan!

Op dat leven kunnen we ons nu al voorbereiden.
We zijn op reis daar naar toe.
Denk daarbij maar aan dat oude lied:
“Komt, laat ons voortgaan, kind’ren!
Want d’ avond is nabij;
Het stilstaan kan ligt hind’ren
In deze woestenij;
Komt, sterkt opnieuw den moed!
Den wandelstaf geheven
Om hemelwaarts te streven:
Zóó wordt het einde goed”.

In het ‘lange’ formulier dat in de Gereformeerde kerken wordt gebruikt voor de viering van het Heilig Avondmaal wordt verwezen naar de Bijbeltekst waarmee dit artikel begint. Die verwijzing staat bij de volgende zin: “Zonder twijfel zijn er nog veel zonden en gebreken in ons hart en leven: wij hebben geen volkomen geloof; wij dienen God niet met zoveel ijver als wij verplicht zijn en wij hebben dagelijks met de zwakheid van ons geloof en de kwade begeerten van ons vlees te strijden”.
De verwijzing naar Philippenzen 3 is op zichzelf juist.
Maar we mogen bedenken dat er nog wat meer in dat hoofdstuk staat. Het Schriftgedeelte eindigt als volgt: “Ons burgerschap is echter in de hemelen, waaruit wij ook de Zaligmaker verwachten, namelijk de Heere Jezus Christus, Die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het gelijkvormig wordt aan Zijn verheerlijkt lichaam, overeenkomstig de werking waardoor Hij ook alle dingen aan Zichzelf kan onderwerpen”.
Ja, onze lichamen zijn vernederd.
Maar er komt een tijd dat blinde mensen weer zullen zien. Dove mensen zullen alles weer horen. Kreupele en verlamde mensen zullen weer kunnen lopen. Mensen die niet konden spreken, zullen weer volop kunnen praten.
Ja, die tijd zal komen. Dat heeft de God van het verbond beloofd!
In die nieuwe tijd zal er een enorme klimaatverandering plaatsvinden. Dat leren we in Openbaring 22: “En hij liet mij een zuivere rivier zien, van het water des levens, helder als kristal, die uit de troon van God en van het Lam kwam. In het midden van haar straat en aan de ene en de andere zijde van de rivier bevond zich de Boom des levens, die twaalf vruchten voortbrengt – van maand tot maand geeft Hij Zijn vrucht. En de bladeren van de boom zijn tot genezing van de heidenvolken. En geen enkele vervloeking zal er meer zijn. En de troon van God en van het Lam zal daar zijn, en Zijn dienstknechten zullen Hem dienen”.
Wat zal het prachtig wezen, daar!
In Openbaring 22 wordt erbij gezegd: “Zalig zijn zij die Zijn geboden doen, zodat zij recht mogen hebben op de Boom des levens, en opdat zij door de poorten de stad mogen binnengaan”[2].
Laten wij trouw blijven lopen op de weg die de Here ons wijst!

Ja, er staat een stempel op ons leven: zondeschuld is betaald.
Ja, ons leven is voorzien van een keurmerk: sterven wordt doorgang naar volmaakt leven.
Daarom geldt Psalm 97 ook voor ons:
“U, die de Heer bemint,
bij Hem bescherming vindt,
als goddelozen woeden,
wilt voor het kwaad u hoeden.
’t Is God die vreugde spreidt
voor wie zijn naam belijdt.
U, die oprecht gelooft,
nooit wordt uw licht gedoofd.
Weest in de Heer verblijd”[3][4].

Noten:
[1] Philippenzen 3:12-14.
[2] In deze alinea citeer ik eerst Philippenzen 3:20,21. Ook refereer ik aan Jesaja 35:4-6. Daarna citeer ik Openbaring 22:1-3 en Openbaring 22:14.
[3] Psalm 97:5 – berijmd; Gereformeerd Kerkboek-1986.
[4] In dit artikel maak ik onder meer gebruik van een stuk dat ik eerder schreef. Dat stuk is gedateerd op donderdag 12 februari 2009.