Investering gevraagd

Aanstaande zondag, 28 april 2024, worden er in De Gereformeerde Kerk Groningen zo de Here wil nieuwe ambtsdragers bevestigd. Vier broeders krijgen een bijzondere taak. Zij worden apart gezet om de gemeente te leiden en te stimuleren om tot eer van God te leven.

Leiding geven? Dat is in Nederland moeilijk geworden. Als mensen commentaar op iemand hebben gebruiken zij zomaar X – voorheen Twitter. Dat is een vrijplaats om alles te zeggen. En er zijn genoeg andere socials waarop men van alles openbaar kan maken.
Leidinggevenden kunnen worden beïnvloed door spandoeken. Of door protestdemonstraties. De spanning in de maatschappij neemt toe. En er is een grote actiebereidheid.
Leven voor een ander? Leven voor de Ander? We hebben het maar al te vaak druk met onszelf!

In zo’n wereld lezen wij Jeremia 3: “Keer terug, afkerige kinderen, spreekt de Heere, want Ík heb u getrouwd. Ik zal u nemen, één uit een stad en twee uit een geslacht, en Ik zal u naar Sion brengen. Ik zal u herders geven naar Mijn hart, die u zullen weiden met kennis en verstand”.
Die woorden worden gesproken tot een volk dat zich van de Verbondsgod heeft afgekeerd. Met name Juda krijgt ervan langs: “Zo gebeurde het dat het land door haar lichtzinnige hoererij ontheiligd werd, want zij pleegde overspel met steen en met hout. Zelfs in dit alles heeft haar trouweloze zuster Juda zich niet tot Mij bekeerd met heel haar hart, maar slechts in schijn, spreekt de Heere. Daarom zei de Heere tegen mij: Het afvallige Israël heeft zichzelf nog rechtvaardig doen lijken, vergeleken bij het trouweloze Juda”[1].

Misschien hebben we de neiging om te zeggen: ‘Zo primitief als in Jeremia 3 zijn wij niet meer’. Dat klinkt mooi. Maar ’t klopt niet. Alleen al het kerkelijk leven in Nederland bewijst dat. Wat zijn er een hoop afsplitsingen, een boel ruzies en talrijke onenigheden! Zeker, het komt ook wel voor dat kerken zich weer verenigen. Maar dat zijn heel vaak langdurige en moeilijke processen.
Juist daarom is het van het hoogste belang om tot ons door te laten dringen wat er in Jeremia 3 gebeurt. De God van het verbond zegt: “Ik zal u herders geven naar Mijn hart, die u zullen weiden met kennis en verstand”.
Wat gebeurt er dus?
De Here Zelf bewerkt harten van mensen.
De Here Zelf zorgt dat er mensen zijn die veel pastorale gaven ontvangen.
De Here Zelf zorgt ervoor dat er kinderen van hem zijn die hulpvaardigheid hoog in hun vaandel hebben staan.
De Here Zelf zorgt dat de kerk overeind blijft in deze woelige wereld.

En voor iedereen die het vanuit Jeremia 3 nog niet goed begrepen heeft, zegt de Here het in Jeremia 23 nog een keer: “Ik zal over hen herders doen opstaan die hen weiden zullen. Zij zullen niet meer bevreesd zijn, ontsteld zijn of gemist worden, spreekt de Heere”.
Ook in 2024 moeten en mogen we zeggen dat de God van het verbond er Hoogstpersoonlijk voor zorgt dat er ambtsdragers zijn: mensen die Zijn kerk leiden en verzorgen[2].

Als wij dat beseffen nemen we ook de stimulans van 2 Petrus 1 ter harte: “En daarom moet u zich er met alle inzet op toeleggen om aan uw geloof deugd toe te voegen, aan de deugd kennis, aan de kennis zelfbeheersing, aan de zelfbeheersing volharding, aan de volharding godsvrucht, aan de godsvrucht broederliefde en aan de broederliefde liefde voor iedereen. Want als deze dingen bij u aanwezig zijn en toenemen, zullen ze u niet doelloos en onvruchtbaar laten wat de kennis van onze Heere Jezus Christus betreft”[3].  

Voor dat begrip ‘zich er op toeleggen’ staat er in het Grieks: par-eis-enegkantes. Dat betekent: ‘erbij of erlangs binnendragen of -brengen’. In de oudheid kon het woord ook betekenen: een financiële bijdrage leveren, investeren. Iemand schrijft: “De inzet van de christenen (…) is een investering waar ze geestelijk alleen maar beter van worden”[4].

Als ambtsdragers en andere gemeenteleden met dat alles ijverig bezig zijn, hebben ze het opeens niet meer zo druk met zichzelf.
Als ambtsdragers en andere gemeenteleden dat als hun kerntaak zien, hebben ze aanzienlijk minder tijd om op elkaar te vitten.
Als ambtsdragers en andere gemeenteleden zich op die bezigheid concentreren, kunnen spandoeken en dergelijke opgerold blijven.
Als ambtsdragers en andere gemeenteleden daar ijverig mee bezig zijn, maken zij hun roeping en verkiezing vast[5].

Zulk een levensstijl verschilt sterk van de handelwijze van landgenoten die ‘nergens aan doen’.
Maar die levensstijl biedt wel een uitzicht dat over de grenzen van het aardse bestaan heen reikt.
Daarom kunnen ambtsdragers en ‘gewone’ gemeenteleden samen vol vertrouwen richting de toekomst gaan.
Laten wij dus maar investeren in ons geloofsleven. Laten we elkaar maar aanvuren om te volharden in ons geloof.
Bijvoorbeeld met de woorden van Psalm 115:
“Vertrouw op God, gij die de Here vreest,
want Hij is steeds hun hulp en schild geweest,
heel Israël ten zegen.
Aärons huis zal rijk gezegend zijn.
Waar men Hem vreest, ontvangen groot en klein
die zegen op hun wegen”[6].

Noten:
[1] In deze alinea citeer ik achtereenvolgens Jeremia 3:14,15 en Jeremia 3:9-11.
[2] In deze alinea citeer ik Jeremia 23:4.
[3] 2 Petrus 1:5-8.
[4] In deze alinea gebruik ik: ds. H. Korving, “Het onfeilbare Woord – Bijbelstudie over 2 Petrus 1:1-21”. In: De Wekker, vrijdag 26 september 2003, p. 725.
[5] In deze alinea refereer ik aan 2 Petrus 1:10.
[6] Psalm 115:6.